22 Απριλίου 2020
Share

Κινητήριος δύναμη

Όσα σημάδια αδυναμίας, όσες ευαίσθητες χορδές, όσες αγκαλιές και αποστάσεις κι αν βάλεις, δε βοηθούν να τους επιβληθείς όταν δεν είσαι έτοιμος να πάρεις αποφάσεις.

Οι συμβιβασμοί χωρίς τα συναισθήματα να υποτάσσονται και το σύμπαν ορμητικό να συνωμοτεί εναντίον σου. Ένας συνεχής πόλεμος. Όλα μέσα σου να κραυγάζουν να βγουν σεργιάνι στον κόσμο, μα εσύ να ζεις συμβατικά τις στιγμές και να τις πνίγεις χωρίς να κάνεις τίποτα.

Δεν έχεις καταλάβει τι σε σκοτώνει πιο πολύ. Οι παρουσίες ή οι απουσίες;

Τι αναζητάς πιο πολύ; Την εσωτερική γαλήνη να γευτείς, συγκινήσεις κι ας χαθούν μετά στα σκοτεινά στενά της λησμονιάς, ή κενά συναισθήματα που υποβόσκουν μέσα σου και σε πολεμάνε;

Η σιωπή που μιλάει είναι χειρότερη από την οχλαγωγία που σου προκαλεί πονοκέφαλο και σε ματώνει.

Χωρίς θυσίες, χωρίς θάρρος, χωρίς πόνο, προχωρείς σε ένα αβέβαιο παρόν και ένα βαθύ σκοτάδι να διαγράφεται στο μέλλον.

Στα επιχειρήματα που έχεις για τα υπέρ και τα κατά δώσε το έναυσμα να παλέψουν μεταξύ τους και ο νικητής ας προχωρήσει.

Η ευτυχία, για να καταφέρεις να την ακουμπήσεις χρειάζεται εφόδια για να φωλιάσει.

Η κινητήριος δύναμη είναι αυτή που πάλλεται και εσύ την κουκουλώνεις από φόβο μην πονέσεις.

Εγώ να σε βοηθήσω θέλω και για να γίνει αυτό θα σου πρότεινα να γίνεις θεατής της ζωής σου. Εκείνης που ποθείς να ζήσεις και της άλλης που προσπαθείς να σβήσεις.

Δες από πού γέρνει η ζυγαριά και επίλεξε.

Μπορείς να απαρνηθείς τη χαρά που γεμίζει ο έρωτας τη ψυχή σου; Ή θες να κλειδώσεις κάθε πόρτα να μην εισχωρήσει μέσα σου;

Η πανοπλία των πρέπει μόλις αγκαλιάσει το κορμί σου θα σε ματώσει. Έχεις επίγνωση σε τι λαβύρινθο θες να τη βάλεις να ζήσει;

Ιωάννα Δαμηλάτη

About Ιωάννα Δαμηλάτη

Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου

Μπορεί επίσης να σας αρέσει