Ζωντοχήρα: μια λέξη θλιβερή

-Τα παιδιά σου;
– Ναι.
– Ο σύζυγος είναι στη δουλειά;
– Είμαι διαζευγμένη, δεν έχω σύζυγο.
– Ω! Λυπάμαι, δεν ήξερα ότι είσαι ζωντοχήρα.
– Τι είμαι;
-Ζωντοχήρα!

Τι σημαίνει αυτό; Ας μου πει κάποιος. Είναι χήρα ζωντανού ανθρώπου; Πόσο άκυρη λέξη. Πόσο υποτιμητική.
Και την ακούμε και από νέους ανθρώπους. Ας μου πει υπεύθυνα κάποιος γιατί τις αποκαλούν έτσι. Διαζευγμένη είναι!  Ελεύθερη, το λες κι αλλιώς.

Ζωντοχήρα! Λέγανε στα χωριά, “να φυλάγεστε από δαύτην”. Λες και είχανε καμιά ταμπέλα στο κούτελο τους. “Ανοίξαμε και σας περιμένουμε”. Γυναίκες κι αυτές όπως οι υπόλοιπες. Με βαρύ σταυρό και αγώνα. Με πάθη φυσικά, όπως όλοι.

Ναι, ξέχασα. Μόνο αυτές είναι η αιτία του κακού. Εξάλλου είναι οι ζωντοχήρες. Οι δακτυλοδεικτούμενες.
Έπρεπε να παραμείνουν τότε στο γάμο τους μόνο και μόνο για την κοινή γνώμη.

Άκου λοιπόν, το μαξιλάρι τους σχεδόν κάθε βράδυ το μουσκεύουν. Βλέπεις, την υπόλοιπη μέρα πρέπει να κάνουν τον κλόουν μπροστά στα παιδιά τους. Εκεί, το βράδυ, που μένουν μόνες, συντροφιά με τις σκέψεις τους καταρρέουν. Δεν επιτρέπεται άλλη ώρα να το κάνουν.

Κι εσύ… ναι εσύ, τις αποκαλείς με θράσος ζωντοχήρες! Αν σου χαλάνε τη μόστρα μην τις κάνεις παρέα.
Και να σου πω και το άλλο; Εκείνες επιλέγουν να μη βρεθούν μαζί σου ξανά. Εσύ χαλάς την όμορφη διάθεση τους. Εσύ και η κακία που ξεχειλίζει από το στόμα σου.

Δόξα τω Θεώ οι περισσότεροι δεν είναι σαν εσένα. Οι φίλοι και η οικογένεια είναι δίπλα τους. Τις αγαπάνε και τις εμπιστεύονται. Ο χαρακτήρας δεν αλλάζει με ένα διαζύγιο ή με ένα γάμο θα έλεγα αν η άλλη το έχει στο dna της. Πρόσεχε μόνο για εκείνη τη ρόδα που λένε. Ή ακόμη απ’ αλλού το περιμένεις και απ’ αλλού σου έρχεται.

Οπότε τον όρο ζωντοχήρα που τόσο αθώα τον πετάς κράτησε τον στον εγκέφαλο σου. Εξάλλου έτσι έμαθες. Δεν πρόκειται να αλλάξεις. Ελεύθερες δηλώνουν. Έτσι νιώθουν. Έτσι είναι!

Εύη Π. Γουργιώτη