Ούτε φίλοι ούτε εχθροί
Είπα πως έχω τη δύναμη να αλλάξω τα πάντα. Τις κακές φράσεις που μας στοιχειώνουν από το βαθύ παρελθόν, εκείνο το σκοτεινό, που κανείς μας δεν έχει εικόνα για τους λόγους που ξεστομίζαν οι άνθρωποί του τόσο απόλυτες και βαριές λέξεις. «Δεν υπάρχει φιλία μεταξύ άντρα και γυναίκας» έλεγαν… παλιακές λέξεις, που ξέχασαν να αναθεωρηθούν με το πέρασμα των χρόνων. Που κανείς δεν δήλωσε πως τις κατέρριψε και έμειναν καταδικασμένες στο μονοπάτι του χρόνου, να πονάνε και να πονούν.
Εγώ αποφάσισα πως έχω τη δύναμη να τις πατήσω κάτω. Να τις εξαφανίσω. Να τις καταρρίψω. Και το έκανα. Έτσι νόμιζα τουλάχιστον. Βλέπεις, πάντα πίστευα στις δυνάμεις μου. Ως τώρα μπορούσα να γυρίσω τη γη ανάποδα για να κάνω αυτό που πραγματικά ήθελα. Και το κατάφερνα. Άκουσες τι είπα μόλις; «Ήθελα». Εγώ. Μονάδα. Ξέρεις, στην Ελληνική γλώσσα, υπάρχει μια πολύ ύπουλη λέξη, ο ενθουσιασμός. Είναι η κατάσταση κατά την οποία ο άνθρωπος βιώνει κάτι που τον ξαφνιάζει ευχάριστα. Που τον βγάζει από την καθημερινότητα, που του κινεί το ενδιαφέρον. Και θα μου πεις, γιατί αυτό είναι ύπουλο; Ακούγεται τόσο όμορφο το να ενθουσιάζεται κάποιος! Σου απαντώ λοιπόν, πως ο ενθουσιασμός καμουφλάρεται με πονηριά. Σε κάνει να πιστεύεις πως είναι η καθημερινότητά σου, η συνήθεια, η αγάπη, σε κάνει να βιώνεις ένταση. Έχει μια πολύ συγκεκριμένη ένταση, η οποία όμως εξαφανίζεται πανεύκολα, χωρίς καν να το καταλάβεις, αφήνοντας μια πικρή επίγευση.
Έτσι λοιπόν σε μια φιλία, μιας και μιλάμε για εκείνον μέσα στη φιλία ανάμεσα στα δυο φύλα, έχεις πει, έχεις υποσχεθεί, έχεις αποδείξει, μα ξαφνικά όλα γίνονται καπνός. Χωρίς να φταίει κανείς, χωρίς να υπάρχει κακία. Απλά εξαφανίζεται και σου αφήνει ένα τεράστιο κενό. Μια σκοτεινή δίνη στο στήθος, ακριβώς ανάμεσα στην καρδιά και το στομάχι. Και η ιδέα του να παραμείνει ένα τυπικό γεια μια φορά το μήνα, τιμής ένεκεν όλων εκείνων των ημερών που αυτή η φιλία έμοιαζε πως κατέρριψε το κατεστημένο. Και αναρωτιέσαι τι πήγε λάθος; Και απαντάς ξανά στον εαυτό σου, τίποτα! Η δύναμη όμως της απόστασης σε κάνει να αισθάνεσαι ξεχειλωμένος. Αναστατωμένος, τα συναισθήματα σου κακοποιημένα πια από το τέντωμα, πονούν για ένα μεγάλο διάστημα. Το χειρότερο όμως όλων, είναι που δε μπορείς να ρίξεις στον άλλον την ευθύνη για να παρηγορηθείς. Απλά τον σκέφτεσαι τις ώρες που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν εδώ, και χαμογελάς… μόνος.
Όταν μπαίνει ο ενθουσιασμός απ’ την πόρτα σου, μάντρωσε καλά τα παράθυρα, θωρακίσου καλά για ό,τι έπεται, γιατί το σίγουρο είναι πως θα πονέσει. Α, και κάτι τελευταίο, ίσως τελικά να μην υπάρχει φιλία μεταξύ άντρα και γυναίκας.
Μαρία Χαρίτου
Από πολύ μικρή, έμαθα να υπάρχω μέσα από τις τέχνες! Τραγουδάω τις χαρές μου, χορεύω tango τις λύπες μου, εκφράζομαι μέσα από τη μουσική μου και γεννάω εικόνες με την πένα μου! Μη με ρωτήσετε ποτέ ποια από όλες αγαπώ περισσότερο γιατί δεν έχω απάντηση! Όλα τα παραπάνω, συν το ελεύθερο και αδάμαστο πνεύμα μου, φτιάχνουν εμένα! Πηγή έμπνευσής μου είναι ο άνθρωπος, μια και μου αρέσει να τον παρατηρώ μέσα από τις λεπτομέρειες! Το τελείωμα του πρώτου μου βιβλίου με τίτλο «παλεύοντας το σκοτάδι μου», είναι η απόδειξη. Τέλος, οφείλω να σας προειδοποιήσω ότι λατρεύω να δημιουργώ εικόνες και συναισθήματα στο μυαλό και την καρδιά σας!
