Κάποτε θα μεγαλώσω

Μωρέ, που θα πάει;
Θα μεγαλώσω κάποτε.
 
Και θα μάθω να ξεχωρίζω το καλό απ’ το κακό.
Και θα μάθω να μην κάνω λάθη.
Και κυρίως να μην επαναλαμβάνω τα ίδια λάθη.
Θα μάθω πως όλοι οι άνθρωποι δε σκέφτονται και δεν αντιδρούν όπως εγώ, δεν αντιλαμβάνονται και δεν εκφράζονται όπως εγώ.
 
Ναι. 
Μια μέρα θα μεγαλώσω.
Και τότε θα συνειδητοποιήσω πώς γίνεται να δίνεις ένα σωρό πράγματα σ’ έναν άνθρωπο, μα παρ’ όλα αυτά εσύ να μένεις συνεχώς γεμάτος κι ο άλλος άδειος.
Και θα μάθω πως δε φταίω πάντα εγώ σε όλα, αλλά σε κάθε τι που πάει στραβά, ο καθένας πρέπει να αναλαμβάνει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί.
Θα καταλάβω πως δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια δύναμη να συγχωρούν και να ζητάνε συγνώμη.
 
Μια μέρα θα μεγαλώσω λοιπόν.
Και τότε θα ‘χω μάθει, πως τα παραμύθια δεν είναι υποσχέσεις, αλλά τα γέννησαν κάποτε οι άνθρωποι, για να περνούν την ώρα τους γύρω από τη φωτιά τις κρύες νύχτες και να παρηγοριούνται για όλα τα άσχημα που τους συνέβαιναν, δίνοντας στο τέλος τις λύσεις που ήθελαν, ώστε γαλήνιοι και λυτρωμένοι να πέσουν να κοιμηθούν.
Θα μάθω πως ο ουρανός και τα σύννεφα, ο ήλιος και το φεγγάρι, η θάλασσα κι ο αγέρας, είναι απλώς στοιχεία της φύσης και τίποτα παραπάνω. 
Πως η Ανατολή κι η Δύση είναι παιχνίδια του φωτός και τίποτα παραπάνω. 
Πως τα πάντα έχουν αρχή, μέση και τέλος και τίποτα παραπάνω.
 
Πού θα πάει;
Μια μέρα θα καταφέρω να σκοτώσω εκείνο το άτιμο πιτσιρίκι, που μέσα μου κρύβεται και πότε κλαίει πότε γελάει, πότε ξεσηκώνεται πότε ουρλιάζει, και το πάθημα δε λέει να του γίνει μάθημα ποτέ.
 
Κάποτε θα μεγαλώσω λοιπόν.
Και θα μάθω επιτέλους να μην είμαι εγώ… 
 
Κατερίνα Πανταλέων

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *