Η καραντίνα
Την ονόμασαν καραντίνα. Στην αρχή έκλεισαν τα σχολεία… Έπειτα έκλεισαν οι καφετέριες, οι δημόσιες υπηρεσίες, τα κομμωτήρια και όλα τα υπόλοιπα μαγαζιά… Ο κόσμος τριγυρνούσε άσκοπα στους δρόμους γεμάτος απελπισία και οργή. Μέχρι που έκλεισαν και οι δρόμοι… Και τότε έκλεισαν με έναν δυνατό κρότο οι πόρτες των σπιτιών και ο καθένας αναγκάστηκε να κλειστεί στον εαυτό του.
Αυτός ο τελευταίος εγκλεισμός ίσως ήταν ο πιο επώδυνος από όλους τους προηγούμενους, αυτός που προκάλεσε τη μεγαλύτερη σύγχυση. Γιατί μετά από έναν απολογισμό, η συνείδηση, ο πιο σκληρός δικαστής που κρίνει έχοντας πλήρη επίγνωση των πράξεων, δίχως αμφιβολίες και πορίσματα σε ξύλινη γλώσσα για τον ένοχο, επιβάλλει την χείριστη ποινή. Ισόβιες τύψεις, για πρωτοβουλίες που δε λήφθηκαν, για αποφάσεις που οδήγησαν στην αυτοκαταστροφή του καθενός, για ανθρώπινες σχέσεις που δεν ευδοκίμησαν εξ αιτίας κάποιας προδοσίας. Κάποιοι κατάφεραν να βγουν νικητές από αυτόν τον αγώνα, να συμφιλιωθούν με το παρελθόν τους, να κοιτάξουν κατάματα το μέλλον και να ονειρευτούν. Οι υπόλοιποι όμως, όσοι έπεσαν στο πεδίο της μάχης, όσοι δεν κατάφεραν να αρματωθούν επαρκώς για να πολεμήσουν, όσοι λαβώθηκαν από τα πυρά του εχθρού-εαυτού, αυτοί, έρμαια των πράξεων και της απληστίας τους, αδυνατούν να σηκώσουν το άχθος των ευθυνών τους. Καταφεύγουν λοιπόν, στον εύκολο δρόμο της αποποίησης των ευθυνών και της επίρριψης αυτών στην πολιτεία, στη «μη προνοητική» κυβέρνηση ή στον «άδικο, μάταιο» κόσμο στον οποίο χωρίς δική τους θέληση βρέθηκαν (μέχρι και αυτό το δήθεν επιχείρημα χρησιμοποιούν κάποιοι αναιδείς ως έσχατη δικαιολογία).
Οι τελευταίοι, αμφισβητούν ακόμα και τον θανατηφόρο ιό που έχει αφανίσει την υφήλιο, υποστηρίζουν διάφορες θεωρίες συνωμοσίας χωρίς ουσιαστική έρευνα, χωρίς να διαθέτουν επαρκείς γνώσεις για το θέμα. Ή για να το θέσουμε πιο σωστά και για να είμαστε πιο ακριβείς, υποστηρίζουν την έμφυτη τάση τους για αντίδραση. Άγονη αντίδραση χωρίς ουσιαστικό υπόβαθρο, η οποία πηγάζει από επίσης αβάσιμες υποψίες όπως για παράδειγμα, ότι στόχος της κυβέρνησης ήταν να εκμεταλλευτεί τον κορωνοϊό προκειμένου να μας παραπλανήσει. Αυτοί λοιπόν που κατονομάζουν τα στελέχη της κυβέρνησης αντίχριστους επειδή προβαίνουν στο κλείσιμο των χώρων εκκλησιασμού για να προστατεύσουν την υγεία των πολιτών, μάλλον είναι αυτοί που φορούν ένα κούφιο περιτύλιγμα Χριστιανοσύνης. Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι οι καθημερινές πράξεις είναι η ουσιαστική απόδειξη της πίστης που διακατέχει τον καθένα και προχωρώντας σίγουροι για τις απόψεις τους και το χριστιανικό τους πνεύμα δε διστάζουν να υποβαθμίσουν τις απόψεις καταξιωμένων ανθρώπων στον χώρο της υγείας.
Ο Θουκυδίδης, σήμερα πιο διαχρονικός από ποτέ, κάποτε περιέγραφε ότι «στον πόλεμο οι άνθρωποι μεταβάλλουν κατά το δοκούν τη σημασία των λέξεων. Την παράλογη τόλμη τη βαφτίζουν ανδρεία και την προνοητική διστακτικότητα εύσχημη δειλία, τη σωφροσύνη σε καθετί, αδράνεια για το καθετί…» Έτσι σε μία πιο σύγχρονη μορφή πολέμου με εξελιγμένους ιούς, επαληθεύεται καθώς οι προνοητικοί θεωρούνται δειλοί και οι επιπόλαιοι τολμηροί και θαρραλέοι. Μα πώς συγχέουμε με τέτοια ευκολία τις έννοιες και διαμορφώνουμε τόσο λανθασμένες εντυπώσεις;
Έλενα Μυστακίδη
