Η δική μου Ιθάκη
Σ’ έκανα την Ιθάκη μου.
Τι πλάνη, Θεέ μου.
Περιπλανήθηκα άσκοπα γύρω σου.
Στους δρόμους της ψυχής και των ματιών σου.
Σ’ έκανα την Ιθάκη μου.
Μα ποτέ δεν σε άγγιξα.
Και ήθελα μόνο να σε φτάσω.
Μα τα χέρια σου που δεν μ΄ άγγιξαν.
Με σήκωσαν ψηλά, άθελά τους.
Και νιώθω ελεύθερη.
Είσαι η Ιθάκη μου.
Δεν βιάζομαι να σε αποκτήσω.
Δεν θέλω τρόπους πλάγιους.
Δεν σε θέλω νύχτα στη ζωή μου.
Θα μείνεις η Ιθάκη μου…
Μαρία Βουζουνεράκη
Από την ποιητική συλλογή με τίτλο: “Η νύχτα στα μάτια των δειλών”
Αγαπάω τους ανθρώπους, όσο και τις λέξεις μου.
Τα μουτζουρωμένα και τσαλακωμένα χαρτιά, μοιάζουν με μια συννεφιασμένη ημέρα που περιμένει τον ήλιο να κάνει πρεμιέρα.
Θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου να ονειρεύεται και να ελπίζει.
Κάθε τι που ανασαίνει, είναι η δική μου έμπνευση.
Και είναι τόσο όμορφοι οι άνθρωποι, όταν γίνονται λέξεις στα μουτζουρωμένα σου χαρτιά!
