Ανάμεσα στο πριν και στο μετά
Ανάμεσα στο πριν και το μετά, τι έχει μείνει νομίζεις;
Μερικά κούφια “σ’ αγαπώ” πεταμένα στο δρόμο, που τα σκόρπισες φεύγοντας σα ψυχουλάκια μετά από κάθε καυγά νομίζοντας ότι θα συγκινήσεις.
Το ένα λάθος μετά το άλλο έκανες, το ξέρεις;
Μια τρύπα στο νερό, περιμένοντας να τρέξει το σκυλάκι πάλι πίσω σου.
Εγωισμό δίνεις περιμένοντας να πάρεις αγάπη.
“Εγώ ” μόνο λες, όχι “εμείς “.
Δύο χρειάζονται στην αγάπη.
Το ζευγάρι σου δεν το θες για να σε συμπληρώνει, μα για να σε ακολουθεί.
Δικτατορία στον έρωτα ρε φίλε δεν χωράει.
Το ‘’σ’ αγαπώ’’ δεν είναι απλά μια λέξη και τα σπασμένα μούτρα σου εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν πως πάλι θα χτυπήσεις.
Είναι πράξεις το ‘’σ’ αγαπώ’’ φίλε μου.
Είναι δίνω, αδιαφορώντας αν θα πάρω.
Γουστάρω να μοιράζομαι.
Γουστάρω να τσαλακώνομαι.
Γουστάρω να δίνω για να ζω, να αισθάνομαι, να παθιάζομαι, να μυρίζω αυτό τον έρωτα που γεννιέται με κάθε βλέμμα, με κάθε χάδι, με κάθε φιλί.
Δεν πετάω τα σ’αγαπώ μου έτσι, γιατί δεν τρώγονται από μόνα τους.
Δεν χορταίνει η ψυχή με λόγια.
Και η καρδιά για να γελάσει θέλει έργα.
Ξεγυμνώσου λίγο, μη φοβάσαι το να τολμήσεις.
Βγάλε αυτά που κρύβεις μέσα σου και κολύμπησε στα βαθιά.
Εκεί είναι κρυμμένα τα ωραία αυτά που θα σε κάνουν να ζήσεις και να αισθανθείς.
‘Όλα μέσα σου είναι.
Ελευθέρωσε τα.
Μην τα στριμώχνεις, άστα να αναπνεύσουν για να μεγαλώσουν και να σε πνίξουν.