Δώσε μου ξανά
λίγο έρωτα.
Δώσε μου πολύ,
πόνο και φιλί.
Μη κοιτάς τα μάτια μου,
το βράδυ θα μαζεύω τα κομμάτια μου.
Κι εσύ θα είσαι σε μια αγκαλιά,
το ξέρουμε δική μου δε θα είναι.
Στα μικράτα μου τον έρωτα πώς έπλασα;
Εσένα γιατί άραγε σε γνώρισα;
Δούλος του έρωτα μας,
θα είμαι μονάχα εγώ.
Δεν έμαθες ακόμη
πως με τις λέξεις μου σε αγαπώ.
Κάθε φυγή σου,
στον αριθμό εννέα,
πονούσε όλο και λιγότερο.
Ιωάννης Χρυσόστομος Παπουδάρης
Μην σκέφτεσαι, απλά να κοιτάς και να ακούς και να απορρίπτεις κάθε λόγο που πηγάζει από άσημους νους, αποθεώνοντας όμως τον ίδιο […]
Επιθυμία δεν είσαι εδώ• γαργαλάω τα θέλω μου και είσαι απούσα. Κι αυτή η σιωπή μια βοή πικρόχολη που τις νύχτες με […]
Περπατάς στις ερημιές του κόσμου γυμνός από υπάρχοντα, πλούσιος σε θύμησες. Έχεις πιθυμήσει αλήθεια φωνή ανθρώπου να ακούσεις, μυρωδιές ζωής ξεχασμένες από […]
Τα χέρια του… Τα χέρια του είναι καταφύγια. Ακουμπάω πάνω τους τις λύπες μου και τα παράπονα και εκείνα τα ηρεμούν μέχρι […]
