(Απ)άνθρωποι

Περιδιαβαίνοντας στις αγκαθωτές λεωφόρους της ζωής, ο κάθε άνθρωπος φτάνει σε ένα κόκκινο φανάρι, όπου φρενάρει απότομα αφήνοντας σημάδια στον δρόμο που χαράζει. Αυτά τα σημάδια τον οδηγούν στο μονοπάτι της αναζήτησης της αλήθειας και του νοήματος της ζωής, μακριά από την εξαντλητική ρουτίνα. Όντες μάρτυρες της βάρβαρης καθημερινότητας, προσπαθούμε να επιβιώσουμε επικεντρωμένοι στις δικές μας ανησυχίες με αποτέλεσμα να βουλιάζουμε στ’ ακρωτήρι των σκέψεών μας. Μα έτσι… καταλήγουμε να βλέπουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος.

Έχει λοιπόν νόημα να χύνουμε πολύτιμα δάκρυα πάνω σε κακεντρεχή σχόλια που θα εξαπολύσει κάποιος για εμάς, μόνο και μόνο για να δώσει ο πρώτος ένα ψεύτικο φως στην πικρή καθημερινότητά του; Όταν την ψυχή του ανθρώπου καταλαμβάνει η πικρία, η ζήλια και ο θυμός, ο ίδιος μετατρέπεται άξαφνα σε ανήμερο θηρίο που «επικοινωνεί» με κραυγές. Αυτή η επικοινωνία, όπως κάθε επιθετικό γάβγισμα τρομάζει και πανικοβάλλει άδικα το γύρω κόσμο. Αποσπά την προσοχή του από τα σημεία των καιρών, από τα πραγματικά και ουσιώδη προβλήματα, προκειμένου να ασχοληθεί με την αιτία του γαβγίσματος και να το αποτρέψει.

Όπως όμως είναι πρακτικά αδύνατο να βάλεις τέλος στο γάβγισμα ή αλλιώς στις κραυγές ενός ανήμερου θηρίου, αντίστοιχα είναι αδύνατο να ιάνεις μία ψυχή γεμάτη μίσος και οργή. Μία ψυχή που καθοδηγεί το «θηρίο» σε αδυναμία συμπαράστασης στο συνάνθρωπό του σε μία δύσκολη στιγμή, σε μία αποτυχία, ή άλλες φορές στην επιχείρηση μείωσης της επιτυχίας του πλησίοντός του, προκειμένου να αισθανθεί ο πρώτος καλύτερα. Έτσι, επικεντρωμένοι σε μηδαμινής σημασίας ζητήματα αδιαφορούμε για το πραγματικό άχθος που φέρουν στους ώμους τους οι φανερά αδικημένοι και δαρμένοι υπηρέτες της ζωής. Εστιάζουμε σε ποταπά συναισθήματα, μικρότητες που τρίτοι μας προξενούν και μας οδηγούν σε έναν διαρκή ψυχολογικό πόλεμο αμφισβήτησης με τον άλλο μας εαυτό, έναν πόλεμο που μας αποσυντονίζει από τους στόχους που θέτουμε.

Καλό θα ήταν λοιπόν να απομακρύνουμε τέτοιους ανθρώπους-εμπόδια από τον δρόμο μας και να συνεχίζουμε ακάθεκτοι έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας και στην ψυχή μας που εν τέλει τόσο πολύ κοπιάσαμε για να συναρμολογήσουμε, μέσα από σκόρπια και φαινομενικά αντίθετα λιθαράκια.
«ΘΑΥΜΑΣΕ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΙΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ»

Έλενα Μυστακίδη