Η μπαλάντα της ζωής
Πέφτει σιγή πάνω στη γη ξαφνικά. Ο καθένας γελάει αλλόκοτα και περίεργα. Λες και τούτος εδώ ο πλανήτης βάλθηκε να σταματήσει τη λειτουργία του και όλοι εμείς τριγυρνάμε σαν χαμένοι.
Τα μάτια μας μίκρυναν, τα βλέμματά μας είναι πιο κοφτά. Είναι σκοτεινά γεμάτα φόβο και αγωνία. Το αύριο της ζωής μας πάγωσε. Οι βιτρίνες των ανθρώπων που φιγουράρουν αδέξια θρυμματίστηκαν και μαζί και τα «εγώ» τους που καταρρακώθηκαν.
Οι δρόμοι γέμισαν φωτιές και οι πληγωμένοι άνθρωποι λυτρώνονται ρίχνοντας τα όλα στην πυρά. Και συνεχίζουν αυτόν το μακρύ δρόμο της μοναξιάς που φωνάζει ζωή, εμπνέει ελευθερία και προστάζει επανάσταση.
Πλέον, άρχισε να γίνεται ορατό το ξεκαθάρισμα των ψυχών. Όλες αυτές που λυσσούν να ζήσουν, θα χορέψουν αργά ή γρήγορα την μπαλάντα της ζωής τους με όσους θα μείνουν δίπλα τους. Αυτή η μετάβαση από τον ψεύτικο κόσμο στον αληθινό δε θα είναι καθόλου εύκολη, μα είναι το κλειδί για τη συνέχιση της ιστορίας.
Από το βυθό θα βγουν όλα και όλοι στην επιφάνεια. Θα φανεί ξεκάθαρα ποιος και γιατί αξίζει να χορέψει αυτή την μπαλάντα της ζωής. Μα ο κόσμος μας αυτός ο ψεύτικος, ο διαχρονικά επικίνδυνος επιβάλλεται να παγώσει.
Ο καθένας πρέπει να αναμετρηθεί με το «εγώ» του και να το συντρίψει. Τις μαύρες νύχτες θα διαδεχθούν χαρούμενα και φωτεινά πρωινά. Και η ζωή για κάποιους θα ξεκινήσει από την αρχή. Τους παλιούς κακούς εαυτούς μας θα πρέπει γενναία να τους ρίξουμε στη φωτιά και να εξαφανιστούν.
Με αυτή την αλλαγή του κόσμου δεν γνωρίζω πόσοι θα την αντιληφθούν και πόσοι θα αποφασίσουν να πραγματοποιήσουν τέτοια γενναία αλλαγή. Μα αυτοί οι δρόμοι ήταν πάντα δύσκολοι, οι δρόμοι της ελευθερίας και της αυθεντικότητας. Οι δρόμοι που οδηγούν σε καινούργια ζωή.
Κανείς δεν εγγυάται ασφάλεια σε αυτόν τον καινούργιο κόσμο, μόνο αυθεντικότητα και ειλικρίνεια. Κι όμως νομίζω με αυτά τα δυο σαν οδηγούς αξίζει το κόπο αυτό το βήμα.
Μαρύσα Παππά