17 Οκτωβρίου 2020
Share

Δίπλα μου

Μια στάλα από την αγάπη σου αν σκορπίσω, θα κάνω ευτυχισμένο το μισό πλανήτη. Μια δόση της αγκαλιάς σου αν χαρίσω, θα ζεστάνω τον άλλον μισό. Μα τα φιλιά σου, αυτά που μου χαρίζουν τη ζωή, αποκάλεσέ με εγωίστρια, μα θα τα κρατήσω ολοδικά μου. Θα ξυπνώ και θα κοιμάμαι με εκείνα που μόνο εγώ γνωρίζω τα κύματα που μου στέλνουν σε όλο μου το είναι.

Πώς η καρδιά μου, χορεύει όταν τα χείλη μου φιλάς… δεν μπορώ όσα νιώθω για σένα να τα μοιραστώ με κανέναν. Δε θέλω μάλλον καλύτερα. Τα ‘χω φυλαγμένα σαν μυστικό. Όχι από εκείνα που τα λέμε σε έναν και μαθαίνονται παντού. Είναι σφραγισμένα με τη γεύση του κορμιού σου όταν κουμπώνει στο δικό μου.

Δίπλα σου μαθαίνω πώς είναι να κλαίω από χαρά. Δίπλα σου βλέπω πόση δύναμη έχει η αγάπη.
Δίπλα σου θέλω να μείνω. Όχι για λίγο. Δε μου αρκεί μια γεύση σου μόνο. Θέλω εσένα για μια ζωή. Θέλω να σου κρατώ το χέρι και να χορεύουμε μαζί στην πίστα του δικού μας έρωτα. Μεταξωτά βιολιά θα παίζουνε για εμάς τους δυο. Αστέρια δε θα υπάρχουν στον ουρανό. Το ένα και μοναδικό θα είναι δίπλα μου. Θα με κοιτάει στα μάτια, όπως δεν έχει κοιτάξει ποτέ καμία άλλη.

Νιώθω πως βλέπω ένα όνειρο και δε θα είναι αληθινή η σχέση μας καλέ μου. Ας με τσιμπήσει κάποιος, μα γρήγορα παρακαλώ. Δε γίνεται να μην το ζω όλο αυτό. Μου φαίνεται τόσο αληθινό! Κλείνω τα μάτια και αντίστροφα μετρώ: Τρία… Δύο… Ένα… Και πριν προλάβω να τα ανοίξω, τα χείλη μου απότομα φιλάς. Το πάθος σου με επαναφέρει και είμαι, τολμώ να πω, ευτυχισμένη που είσαι στα αλήθεια εδώ. Δίπλα μου.

Εύη Π. Γουργιώτη 

About Εύη Π. Ευδοξία Γουργιώτη

Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει