Ευτυχία

Αλήθεια, πόσοι τόνοι μελανιού έχουν χυθεί για να περιγράψουν αυτήν τη λέξη; Ας ξοδέψω κι εγώ λίγους ακόμη. Αχ, «ευτυχία»! Πόσο όμορφη λέξη; Την αρθρώνεις και γεμίζει το στόμα σου, τη γράφεις και ομορφαίνει το χαρτί σου, τη βιώνεις και άλλες φορές την αισθάνεσαι, άλλες δεν την αναγνωρίζεις καν, και άλλες πάλι απλά τη χάνεις.

Έχω την εντύπωση πως όλοι συμφωνούμε πως αυτό το υπέροχο συναίσθημα χρωματίζει τη ρουτίνα μας με ξεχωριστές στιγμές και δεν αποτελεί μία διαρκή κατάσταση. Πρόκειται για όλες εκείνες τις στιγμές που ανατρέχει ο λογισμός μας κάθε τόσο. Το στιγμοθησαυροφυλάκιο μας ακολουθεί στο διάβα μας σ ‘αυτό το μονοπάτι της ζωής.

Κατ’ εμέ, αποτελεί τη μεγαλύτερη περιουσία μας σε τούτον τον κόσμο. Υπάρχουν λοιπόν σούπερ ουάου οσκαρικές στιγμές. Αυτές που μας έχουν σημαδέψει, συγκλονίσει και συγκινήσει βαθύτατα και είναι οι πρώτες στην προτίμησή μας στο μαγικό ταξίδι της αναδρομής. Οι αμέσως επόμενες είναι οι κινηματογραφικές στιγμές, χαραγμένες εξίσου στη μνήμη μας, ξεπροβάλλουν σαν σκηνές από ταινία στα παιχνιδίσματα του μυαλού μας. Τρίτες έρχονται οι απλές καθημερινές στιγμές που ξεπηδούν στη διάρκεια της ημέρας πλημμυρίζοντάς μας με ευγνωμοσύνη.

Στην ερώτηση λοιπόν: «Είμαι ευτυχισμένος;» Η απάντηση βρίσκεται στα είδη των προαναφερθέντων στιγμών που όλοι συντηρούμε στο χρονοντούλαπο μας. Μία γεύση ευτυχίας όλοι την έχουμε πάρει. Άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Αν και μεταξύ μας όλα είναι θέμα οπτικής και ζυγίσματος. Έχει δηλαδή να κάνει με το κατά πόσο έχεις εκπαιδεύσει τον εαυτό σου να εκτιμά και να ζυγίζει σωστά την ευτυχία, η οποία βρίσκεται παντού και κυρίως στα απλά πράγματα.

Ποιο είναι το κριτήριο θα μου πεις να ξεχωρίσω την ευτυχισμένη στιγμή; Μα φυσικά η απάντηση βρίσκεται στον αυθορμητισμό! Το κοινό χαρακτηριστικό όλων των παραπάνω στιγμών, συνοψίζεται στο γεγονός ότι ήμασταν απόλυτα ο εαυτός μας. Είχαμε αφεθεί στο να βιώσουμε αβίαστα τη στιγμή. Είχαμε αφεθεί και αφήσει το συναίσθημα να μας συνεπάρει μαζί του. Κλείσε τα μάτια σου για ένα λεπτό και ταξίδεψε σε μία τέτοια στιγμή, θυμήσου πόσο ελεύθερος ένιωθες, πόσο απαλλαγμένος από οποιαδήποτε έγνοια και ενδοιασμό. Είναι μοναδικό να χαρίζεις στιγμές ευτυχίας τόσο σε σένα, όσο και στους γύρω σου. Θα σας συντροφεύουν για πάντα, θα σας ενώνουν στο πέρας του χρόνου και θα χτυπούν ξανά και ξανά τις πόρτες του νου σας.

Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν, οι στιγμές όμως που περάσαμε μαζί τους μένουν αλώβητες στο χρόνο και δηλώνουν παρουσία δίπλα σε κάθε απουσία.

Σολάκη Μοσχούλα