Περίμενέ με στην αυλή,
με ένα χαμόγελο στα χείλη.
Περίμενε σου λέω,
μη φεύγεις.
Είναι αργά, μου λες.
Και πάλι κοιταζόμαστε,
με αμήχανες σιωπές.
Ξυπόλητος στο χορτάρι,
νιώθω και κάτι, ευτυχώς.
Σου αφήνω τα χέρια,
σφάλμα μέγα.
Γιατί σου άφησα τα χέρια
κι οι λέξεις μου κατέληξαν
σε ερωτικό μονόλογο;
Ιωάννης Χρυσόστομος Παπουδάρης
Τα χέρια του… Τα χέρια του είναι καταφύγια. Ακουμπάω πάνω τους τις λύπες μου και τα παράπονα και εκείνα τα ηρεμούν μέχρι […]
Τι να μου δώσεις άλλο, αντίο, είπαμε, μεγάλο. Αλήθειες και φωνές, πικρία με σιωπές. Κηδεία του εαυτού, φροντίδα είναι. Στα […]
Απόψε η ανάμνηση φόρεσε την επίσημη ενδυμασία της, προσμένοντας τη λήθη να πλαστογραφήσει, κρυφά, στο μεγάλο βιβλίο του χρόνου. Κάποιος της έταξε […]
Μαγεία το πρώτο σκίρτήμα. Τα αλάρμ της αναμονής. Η προσδοκία για το άγνωστο που έλκει. “Έχω φτάσει, Σε περιμένω από κάτω”. Το […]
