Ποιος είπε πως η ζωή είναι εύκολη;

Μας έμαθαν πως όλα είναι όμορφα. Μεγαλώσαμε δίχως να μας δώσουν συμβουλές για το πώς θα επιβιώσουμε μέσα στη σύγχρονη “ζούγκλα”. Μας είχαν στα ώπα ώπα. Ο μόνος μας στόχος ήταν να τελειώσουμε το σχολείο με καλούς βαθμούς. Κάποιοι να πάνε για σπουδές, κάποιοι στο στρατό και κάποιοι για δουλειά. Και όλα αυτά με ένα mix από happy στιγμές.

Ανέμελα χρόνια ήταν ειλικρινά. Και ξαφνικά έρχεται η στιγμή που πας να ανέβεις ένα σκαλοπάτι, παραπατάς και πέφτεις χάμω. Και εκεί ξεκινάς να βλέπεις πως δεν είναι όλα ρόδινα. Τέλος το χάιδεμα των αυτιών. Βλέπεις πως το ροζ συννεφάκι δεν είναι τελικά τόσο απαλό. Αλλάζει απόχρωση συνέχεια. Το βλέπεις και μαύρο δυστυχώς, και γκρι, και ανάλογα με την περίπτωση σου αλλάζει χρώμα. Εκεί επιβάλλεται να αντεπεξέλθεις στις δυσκολίες που φυτρώνουν ξαφνικά στο διάβα σου. Έχεις στο νου σου κάποιες πεταχτές συμβουλές και πατάς εκεί επάνω. Μα συνειδητοποιείς πως δεν ήταν αρκετές. Οπότε καλείσαι να ορθώσεις το ανάστημά σου και να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου. Και αλλάζεις. Ωριμάζεις. Ξεκινάς να τα βλέπεις όλα αλλιώς. Δεν είσαι σίγουρος για το τι θα ξημερώσει. Σταματάς να κάνεις μακρινά σχέδια. Γνωρίζεις πλέον πως τίποτα δεν είναι σίγουρο. Βαδίζεις με την κάθε στιγμή. Οι στόχοι σου πατάνε στη γη. Νιώθεις πως ξεκινάς από την αρχή, μα αυτή τη φορά γνωρίζεις πως μέσα στην ευτυχία υπάρχουν και αγκάθια.

Ζωή είναι αυτή. Πάει και έρχεται ανάλογα με τα κέφια της. Το θέμα είναι να μάθεις να τη διαχειρίζεσαι σωστά. Και ας κάνεις λάθη. Από αυτά μαθαίνεις.

Εύη Π. Γουργιώτη 

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *