Μαζί
Τι είναι αυτό που μου συμβαίνει; Έρωτας θαρρώ. Έρωτας παράφορος. Άκουγα χρόνια γι αυτόν, ώσπου ήρθε και στο δικό μου κατώφλι.
Μα, στάσου, το κλειδί το κρατάς εσύ. Δικό σου είναι. Μόνο δικό σου. Τι περιμένεις; Άνοιξε την “πόρτα” και αντίκρισε με.
Θέλω απεγνωσμένα να σε χορτάσω. Να πάρω τις ανάσες σου με τα φιλιά μου.
Άκου λίγο την ψυχή μου που σε εκλιπαρεί να την κάνεις δική σου. Να την κάνεις ό,τι θέλεις.
Άκου σου λέω την καρδιά μου, πόσο δυνατά σου φωνάζει: “Σ’ αγαπώ”.
Άκου το θόρυβο μέσα μου. Νιώσε το σεισμό στις φλέβες μου. Δεν ανασαίνω δίχως εσένα.
Πλησίασέ με, εδώ είμαι. Με βλέπεις. Η αγκαλιά σου το βάλσαμο μου.
Ανάσα της ανάσας μου εσύ. Εσύ! Σ’ έναν πλανήτη δίχως αγάπη.
Μαζί… Δίχως όρια. Δίχως παρελθόν. Δίχως σύνορα.
Μαζί… Ό,τι και να γίνει. Μαζί… Δύο χέρια δεμένα σε μια κοινή ζωή.
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
