Ύμνος στη φιλία

Ένας φίλος, κάποιος φίλος, κάποτε γνώρισα έναν φίλο.
Φιλαράκο μου, εγώ θα είμαι πάντα για σένα εδώ.
Εγώ σε έχω συγχωρέσει και θέλω να μπορώ να σου μιλώ.
Θέλω να μιλάμε μεσημέρια και βράδια, Κυριακές και Δευτέρες.

Ο πόνος της ψυχής τεράστιος και η αντοχή μικρή.
Πόνος αβάσταχτος τριγυρνάει στην ψυχή.
Στη μορφή σου τόσα χρόνια αναθεωρούσα.
Μισούσα εκείνους που μας χωρίσανε, στον τόπο δε χωρούσα.

Φιλαράκι μου πονάω, δε σε βρίσκω πια, δεν απαντάς.
Τηλέφωνα έχεις κλείσει και κακία μου κρατάς.
Πες μου φίλε πώς περνά αυτός ο πόνος.
Έχει ανοίξει του μυαλού μου την πόρτα τώρα και ο φόβος.

Μα αν την ψυχή σου κάποτε μαχαίρι ξαφνικό ραγίσει.
Και μία συμβουλή αποζητάς,
σε μια αγκαλιά να πέσεις λαχταράς,
μην ξεχάσεις, τη δικιά μου που έχεις τώρα λησμονήσει.

Έλενα Μυστακίδη