Αθόρυβοι επαναστάτες
Δεν είμαι άγγελος, για την ακρίβεια δε θα γίνω ποτέ. Ίσως κάπου πίσω στην άκρη του μυαλού μου κάνω και σκέψεις διαβολικές. Ούτε και ήταν ποτέ στα σχέδιά μου να πλασάρομαι μορφή αγγελική. Μα αυτόν τον κόσμο σου λέω, δεν τον αντέχω. Θέλω να τον τουμπάρω, να τον αλλάξω, να τον κάψω και να τον φτιάξω από την αρχή.
Μυρίζει σαπίλα και ψευτοεπανάσταση, σου λέω. Είναι ματωμένος και βρώμικος. Συναισθηματικά ανεπαρκής. Χωρίς έννοιες πραγματικές αλλά κάποια ανόητα πράγματα που πλανώνται στον αέρα χωρίς αρχή μέση και τέλος.
Υπάρχει μια ανακατωσούρα, στέρηση αγάπης. Γέμισε φθόνο και κακία και δεν κάμπτεται με τίποτα. Σαν ζωντανοί νεκροί κυκλοφορούν οι περισσότεροι. Αυτοπαρουσιάζονται για θύματα και εξαφανίστηκαν οι θύτες.
Αυτός ο κόσμος γέμισε αυτοαποκαλούμενους σωτήρες, κι ενώ δεν μπορούμε να σώσουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας πρώτα από όλα, όλοι μιλούμε για επανάσταση και αυτοαποκαλούμαστε σωτήρες. Όλοι μιλούμε για επανάσταση και όλοι κάπου κρυβόμαστε στις γωνιές μας όταν τα πράγματα ζορίσουν.
Όλοι οι αυτοαποκαλούμενοι σωτήρες και επαναστάτες διψούν για διαφήμιση και προβολή. Έχουν εκείνη την έπαρση της ψευτοσωτηρίας στο βλέμμα τους και δημιουργούν αντιπάθεια. Το μέσα τους όμως βράζει.
Ασ’ τους αυτούς λοιπόν, παράτα τους, γύρνα τους την πλάτη αθόρυβα και φύγε μακριά. Τους αθόρυβους επαναστάτες, αυτούς να σέβεσαι. Αυτοί θα σώσουν τον κόσμο με την αυθάδεια του ρομαντισμού που τους διακρίνει.
Θα τους βρεις σε παγκάκια να παλεύουν με το δαίμονα εαυτό τους. Μην νομίζεις, έτσι ξεκινούν οι επαναστάσεις. Κάτι άναρχα βράδια που παλεύεις με την ψυχή σου και αποφασίζεις να τα αλλάξεις όλα. Να κόψεις όλα όσα δεν λύνονται. Να απελευθερωθείς και μετά να απελευθερώσεις.
Έτσι είναι η σωστή σειρά. Και όσοι λογίζονται επαναστάτες, να ξέρεις, θυσίασαν το μέσα τους, άπειρες φορές. Χτυπήθηκαν στα ίσα μαζί του. Πάλεψαν αδιάκοπα. Μόνο τα όνειρά τους δε θυσίασαν και δεν τα διαπραγματεύτηκαν. Εκεί είναι, κάθετοι και αλύγιστοι.
Αλλά η επανάσταση που ονειρεύονται, κάπου, κάπως, κάποτε θα ξεκινήσει από μια παρέα τρελών και ονειροπόλων μια κρύα βραδιά του χειμώνα σε ένα παγκάκι. Από ένα παγκάκι φίλε μου θα αλλάξει ο κόσμος όλος.
Μαρύσα Παππά
Γεννήθηκα στην Αθήνα με καταγωγή από τον νησί των Ιπποτών. Γράφω βιωματικά και παίρνοντας καθημερινές εικόνες από το περιβάλλον μου. Όλο αυτό το χρωστάω σε έναν άντρα μου με εμπνέει για όλα αυτά που κάνω. Στον άντρα της ζωής μου. Έχουμε κοινά όνειρα με στόχο να πραγματοποιηθούν. Διότι το «εμείς» και το «μαζί» είναι από τις πιο ισχυρές λέξεις που υπάρχουν. «Εμείς μαζί» λοιπόν μπορούμε τα πάντα, αρκεί να το θέλουμε. Καλά μας ταξίδια.
