Ποτέ μη θεωρήσεις τίποτα δεδομένο
Κοίταξε μας, κάποτε αναπνέαμε ελεύθερα, τώρα η ζωή μας έχει γίνει μία τεράστια μάσκα. Κάποτε βγαίναμε όποτε θέλαμε, πηγαίναμε όπου θέλαμε, με όποιους και όπου θέλαμε, χωρίς να δίνουμε αναφορά σε κανέναν.
Τώρα ζούμε με συγκεκριμένους κανόνες, οι επιλογές μας είναι μηδαμινές και οφείλουμε να δίνουμε αναφορά για οποιαδήποτε κίνηση εκτός σπιτιού.
«Τα πάντα ρει!», αγαπημένη ρήση του φιλόσοφού μας Ηράκλειτου. Ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει, όσα φέρνει η ώρα λένε, δεν τα φέρνει ό χρόνος! Τεράστια αλήθεια, αν το καλοσκεφτείς. Βρίσκεις μια καλή δουλειά, θεωρείς ότι το βιοποριστικό σου ζήτημα έχει λυθεί και «τσουπ», μια ωραία μέρα ξυπνάς άνεργος. Ξυπνάς στο μηδέν και ξεκινάς πάλι από την αρχή!
‘Έχεις την υγειά σου, δε σου αρκεί, τη θεωρείς βλέπεις δεδομένη! Τα νοσοκομεία γεμάτα από αρρώστους που παλεύουν να βγάλουν τη νύχτα και συ εκεί στη μιζέρια σου, γκρινιάζεις συνεχώς για μικροπράγματα και ζεις τις στιγμές σου μονότονα και άδεια. Ξαφνικά μαθαίνεις κάτι δυσάρεστο για την υγεία σου και «τσουπ», έρχεται τούμπα ολάκερος ο κόσμος σου. Εκεί έρχεται η τραγική και συνάμα άγια στιγμή της συνειδητοποίησης. Νιώθεις τις καμπάνες να ηχούν ξέφρενα στ’ αυτιά σου.
Πόσο λάθος σκεφτόσουν; Πόσο λάθος ζούσες ή παρίστανες ότι ζούσες; Έχεις έναν άνθρωπο, κόπιασες για να τον βρεις, προσευχήθηκες με όλη σου τη δύναμη για να έρθει στο δρόμο σου και τι κάνεις; Μόλις περάσει κάποιο χρονικό διάστημα και αρχίσουν και κλείνουν οι πληγές του παρελθόντος, παίρνεις τα πάνω σου και για μάντεψε, «τσουπ», ο άλλος γίνεται ξαφνικά δεδομένος! Είναι αρκετά καλός, σε προσέχει, είναι πάντα εκεί, σου συγχωρεί κάθε λάθος, άρα τι θα τον εμποδίσει να το κάνει και στο μέλλον; Έλα όμως που, τα δεδομένα γίνονται ζητούμενα! Παίρνουν μια μέρα την τσαντούλα τους, το καπελάκι τους και «goodbye»! Βάρα μετά εσύ το κεφάλι σου στον τοίχο να δεις αν σπάει..
Ξέρεις τι πιστεύω ακράδαντα; Πως δεν πρέπει ν’ αφήνουμε τίποτα για την επόμενη μέρα, γιατί πολύ απλά δε γνωρίζουμε αν θα υπάρξει! Δεν μπορώ πραγματικά να καταλάβω από πού εκπηγάζει όλη αυτή η σιγουριά της επόμενης ημέρας; Λες και έχουμε υπογράψει κάποιο συμβόλαιο με το Θεό ή το σύμπαν.
Υπάρχουν άνθρωποι ανάμεσά μας που ζουν με τεράστια κρίματα. Γιατί δεν πρόλαβαν να ξεστομίσουν μια «συγνώμη», ένα «σ’ αγαπώ », ένα «ευχαριστώ», ένα «αντίο». Θα σκότωναν αν μπορούσαν να γυρίσουν το χρόνο πίσω έστω και για λίγα δευτερόλεπτα. Η ζωή τους αιφνιδίασε τη στιγμή εκείνη ακριβώς που τη θεωρούσαν δεδομένη.
Κάνε μια χάρη στο εαυτό σου, κάνε μια χάρη στους ανθρώπους που αγαπάς, να πέφτεις στο κρεβάτι σου για ύπνο χωρίς να χρωστάς τίποτα και σε κανέναν. «Συγνώμες», «σ’ αγαπώ», « καληνύχτες», όλα να βγαίνουν από τα χείλη σου. Ακόμη και αν είσαι θυμωμένος, να κάνεις το καλό και να κοιμάσαι με καθαρή συνείδηση, με καρδιά ξαλαφρωμένη, και τη δική σου, αλλά και του απέναντι που ίσως πλήγωσες με τα λεγόμενά σου.
Έχουμε μία και μοναδική ζωή, μία και μοναδική ταινία η οποία προβάλλεται για μία και μοναδική φορά, χωρίς επαναλήψεις. Δώσε της την αξία που της πρέπει χωρίς να σταματάς να διεκδικείς στιγμή όσα σου ανήκουν, γιατί όλο το παιχνίδι και όλη η μαγιά εκεί βρίσκεται, σε όσα έχουμε και όχι σε όσα δεν είχαμε ποτέ!
Σολάκη Μοσχούλα
