Σιγά το πράγμα!
Μερικές στιγμές ήταν όλες κι όλες, στην εποχή του «δε σημαίνει τίποτα». Δεν ήταν δα και τίποτα σημαντικό! Σιγά το κόστος… μόνο μερικά ξοδεμένα αισθήματα κι ένας κόσμος ραγισμένος, που προσπαθεί να στηρίξει τα κομμάτια του που τρεμοπαίζουν, προτού διαλυθεί εντελώς. Περιμένοντας μια εξήγηση στα ανεξήγητα, μια απάντηση στα ανείπωτα, μια παρουσία μέσα στην απόλυτη απουσία. Ένα σημάδι στην ανυπαρξία.
Προσδοκίες που έμειναν παγωμένες πίσω από την ανάγκη του να μη χρειαστεί να γκρεμοτσακιστεί κανείς από το βάθρο που υψώθηκε, προσδοκώντας μια συμβατή εικόνα στο μυαλό και την πραγματικότητα. Αυταπάτη… δε μου ταιριάζει εμένα αυτός ο καινούριος κόσμος σας, δεν το θέλω, σας τον πετάω στη μούρη και κάντε ό,τι θέλετε με δαύτον. Μονάχα παρατήστε με ήσυχη. Εγώ γουστάρω να ακροβατώ σ’εκείνη τη χορδή που χωρίζει τη λογική από την τρέλα, να πλημμυρίζει το είναι μου από την αίσθηση που δημιουργείται αγγίζοντας τα όρια, καθώς πάλλεται ανάμεσα σε δυο αντίθετους κόσμους. Να εκρήγνυται σαν ηφαίστειο η αδρεναλίνη καθώς εκπλήσσομαι στην κάθε της δόνηση. Να φτιάχνω μουσική ακουμπώντας την. Να ρισκάρω για τα πάθη μου και να χαμογελάω πονηρά όταν καταλήγουν στα πιο μεγάλα μου λάθη.
Αγαπώ να δίνομαι ολάκερη, να ζω έντονα. Αρέσκομαι στο να φτιάχνω στιγμές στο μυαλό μου και να διψώ γι’ αυτές ώσπου να συμβούν και να ξεδιψάσουν τα θέλω μου. Δε με χορταίνει ένα κορμί, ένα κομμάτι σάρκα ασυνόδευτο και ξαναμμένο. Αντίθετα, με αηδιάζει. θέλω να νιώσω την ηδονή που ξεχύνεται απ’ τον εγκέφαλο την ώρα που φανερώνονται οι διαθέσεις. Πριν καν αγγίξει ο ένας τον άλλο. Η πραγματική κορύφωση φίλοι μου, συμβαίνει μέσα στον εγκέφαλο και αυτού του είδους η διέγερση ισοδυναμεί με όλες εκείνες τις φορές που θα συνευρεθεί κανείς σε όλη την ανούσια ζωή του.
Μαρία Χαρίτου
Από πολύ μικρή, έμαθα να υπάρχω μέσα από τις τέχνες! Τραγουδάω τις χαρές μου, χορεύω tango τις λύπες μου, εκφράζομαι μέσα από τη μουσική μου και γεννάω εικόνες με την πένα μου! Μη με ρωτήσετε ποτέ ποια από όλες αγαπώ περισσότερο γιατί δεν έχω απάντηση! Όλα τα παραπάνω, συν το ελεύθερο και αδάμαστο πνεύμα μου, φτιάχνουν εμένα! Πηγή έμπνευσής μου είναι ο άνθρωπος, μια και μου αρέσει να τον παρατηρώ μέσα από τις λεπτομέρειες! Το τελείωμα του πρώτου μου βιβλίου με τίτλο «παλεύοντας το σκοτάδι μου», είναι η απόδειξη. Τέλος, οφείλω να σας προειδοποιήσω ότι λατρεύω να δημιουργώ εικόνες και συναισθήματα στο μυαλό και την καρδιά σας!
