Το γαμώτο με κρατάει
Όλα αλλάζουν, ακόμη και οι άνθρωποι, αν πραγματικά το πιστέψουν. Μόνο εγώ παραμένω στα ίδια. Φίδια σφίγγουν το ζωνάρι της ψυχής μου και μου κόβουν την ανάσα. Και ο χρόνος που αλλάζει είναι σαν να κάνει βόλτες μέσα μου και με αφήνει εμένα πάντα στα ίδια, στην απέξω σαν το φτωχό συγγενή. Λες και δεν πληρώνω φόρους ζωής εγώ. Λες και τους κλέβω. Λες και η οφειλή μου δεν έχει ημερομηνία λήξης. Λες και η τύχη μου αντιστέκεται με πείσμα. Λες και δεν με βλέπει ότι περιμένω ένα νεύμα της για να πετάξω. Λες και δεν ξέρει ότι ποθώ να ζήσω.
Το μυαλό μου φταίει, ή εσύ, ρε χρόνε που κολλάς μέσα σου σαν βδέλλα. Σταματάς κάθε στιγμή που έζησα φτιάχνοντας καλούπια για να βάλεις μέσα μου κι άλλες σαν κι αυτή. Τι δεν καταλαβαίνεις επιτέλους; Τίποτα δεν μπορεί να μοιάζει με κάτι που πέρασε και πάει. Τίποτα δεν παραμένει το ίδιο την άλλη στιγμή, την άλλη μέρα, τον άλλο χρόνο. Η μοναδικότητα είναι αυτό που κάνει κάθε τι όμορφο ή άσχημο να ξεχωρίζει. Όσα χθες και να φυλάξεις, όσα αύριο και να ντύσεις με αναμνήσεις, τίποτα δε θα μοιάζει με το σήμερα που τρέχει σαν νεογέννητο παιδί να ζήσει και να σβήσει στο τέλος της μέρας. Κι εγώ, μόνο εγώ να ξέρεις, βλέπω το γινάτι σου να επιμένεις να έρχομαι σταθερά πίσω.
Μπορώ να σου ξεφύγω αν το θελήσω, όπως μπορώ και να κάνω ότι δε σε βλέπω και να συνεχίσω το δρόμο μου στο αύριο κάνοντας σαν να μην υπάρχεις. Το γαμώτο με κρατάει. Και επειδή εγώ αντέχω, θα παίξω μια παρτίδα ακόμη μαζί σου για να δεις ότι δε μασάω.
Ιωάννα Δαμηλάτη
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
