H ηρεμία και η ερημιά απέχουν μιας ανάσας παράνοια
Μάτια που κοιτούν. Τι ψάχνουν να βρουν; Χέρια που χωρούν. Τι άραγε να καρτερούν; Έσπασε –στη διαστολή της- η προσμονή, κοιτώντας κατάματα τον ήλιο. Ράγισε...
Μάτια που κοιτούν. Τι ψάχνουν να βρουν; Χέρια που χωρούν. Τι άραγε να καρτερούν; Έσπασε –στη διαστολή της- η προσμονή, κοιτώντας κατάματα τον ήλιο. Ράγισε...
Έλεγα το “σ΄ αγαπώ” σε ραγισμένα παράθυρα και αδειανές κορνίζες. Σε γκρεμισμένους τοίχους και ξεσκισμένες από το χρόνο κουρτίνες, φώναζα μου λείπεις. Στ’ απόνερα πετούσα...