Ο κόσμος μου
Ένα σκοτεινό και βαρύ πέπλο μας τυλίγει.
Δηλητήριο χυμένο παντού.
Φωτιά που καίει απειλητικά.
Νερό που πνίγει ολοκληρωτικά.
Σκοτάδι που απλώνει περιμετρικά.
Οξυγόνο που κλείνει ερμητικά.
Τα μάτια υψώνονται στον ουρανό σαν σιωπηρή, ύστατη επίκληση και παράκληση μαζί- για ανατροπή και σωτηρία.
Ο κόσμος καταρρέει, ή τουλάχιστον έτσι μοιάζει.
Όλα δείχνουν να τελειώνουν.
Μήπως όμως τώρα αρχίζουν;
Δε θέλω να νιώθω έτσι.
Γι’ αυτό και κρύβομαι.
Όχι από φόβο, ούτε από δειλία.
Αλλά από απελπισμένη αγάπη για το όνειρο.
Γαντζώνομαι επάνω του κι ας ξεθωριάζει.
Προτιμώ αυτόν τον κόσμο από το δικό τους.
Αποζητώ τη συγκεκριμένη τρέλα από τη δική τους.
Επιζητώ αυτή τη λύτρωση, παρά εκείνη που άλλοι ορίζουν.
Χίλιες φορές αξίζει κι ας κοστίζει.
Ο δικός μου κόσμος.
Ζωή Παπατζίκου
Σε δύο ενότητες μοιρασμένη η ζωή μου. Στην Αθήνα όπου γεννήθηκα, μεγάλωσα κι έζησα μέχρι το τέλος της εφηβείας μου και στην Εύβοια όπου πλέον μένω μόνιμα. Με οδηγό την έμφυτη παρατηρητικότητα αλλά και την γενικότερη εντρύφηση των ανθρώπων και των εμπειριών τους, οι σκέψεις και οι λέξεις πάντα πλέκονταν σε γαϊτανάκι καταγραφής, σαν να προσπαθώ να αιχμαλωτίσω λογιών στιγμές και ποικίλα συναισθήματα κόντρα στην ελεύθερη και ιλιγγιώδη ταχύτητα του χρόνου που αμείλικτα στη ξέφρενη πορεία του όλα τα μεταβάλλει. Η ζωή μας είναι ένα άγραφο ανοιχτό βιβλίο, ας αποτυπώσουμε μέσα του τις πιο γραφικές μας αλήθειες!
