Βία
Καθένας μας αντιλαμβάνεται τις δυσκολίες που δημιουργεί η προσπάθεια να ζήσουμε μια επαρκή ενήλικη ζωή. Έστω και αν βασιζόμαστε στην ωριμότητα και στην ψυχραιμία μας, θα έχουν υπάρξει φορές που στεκόμαστε απροετοίμαστοι μπροστά στην ωμή ή την κεκαλυμμένη βία. Ένας άνθρωπος που αισθάνεσαι αδύναμος, αποκαρδιωμένος και ευάλωτος, ενώ δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο γεγονός, είναι πιθανό να έχει υποστεί μια σειρά από μικρές ταπεινώσεις.
Αθροιστικά, αυτές οι προσβολές του δημιούργησαν την αίσθηση της μετριότητας και της αυτοφοβίας και τον ανάγκασαν να αποστρέφεται τον εαυτό σου. Έτσι αισθάνεται υποδεέστερος και πικραμένος και υποφέρει μέσα στη δική του τραγική πραγματικότητα. Εάν αντιμετώπισε σωματικό πόνο από οποιαδήποτε βιαιοπραγία εκτός από την απέραντη θλίψη, η υπόληψή του θα οδηγείται από την προσδοκία ότι η αλήθεια πρέπει να ειπωθεί.
Η πραγματικότητα αποκαλύπτει ότι τα προσχήματα ενός φαινομενικά πειθαρχημένου κόσμου καταρρέουν. Τα βίαια περιστατικά αποδεικνύουν ότι παραποιηθήκαν οι αξίες και καταργήθηκαν τα όρια. Η ασχήμια αυτού του κόσμου δεν μπορεί να κρυφτεί, αυτή η ασκήμια μοιάζει περισσότερο με ηθική αναπηρία παρά με ένα φυσικό ελάττωμα.
Η έννοια άνθρωπος καθημερινά ακρωτηριάζεται και όσο και αν αγκομαχά να κρατηθεί, τελικά σωριάζεται. Ο σεβασμός και η αξιοπρέπεια καταπατόνται με ανένοχη ελαφρότητα. Η ανθρώπινη μοίρα στέκεται απέναντί μας και είναι δικό μας χρέος να τη διαφυλάξουμε. Εάν παραμένεις στη θέση του θεατή και έστω και αν συμπονάς και αν παθιάζεσαι με αυτό που βλέπεις, αυτό που ζεις δε θα αλλάξει πότε. Επιβάλλεται να μπορέσουμε να βρούμε την συνέπεια και την αξιοσύνη σε ατομικό αλλά και σε συλλογικό πλαίσιο.
Ας κάνουμε την ενδοσκόπηση μας και ας δούμε ξεκάθαρα εάν εισπράττουμε βία και εάν αποδίδουμε βία. Έστω και εάν μας πείθουν ότι όλα έχουν χαθεί, θα υπάρχουν και κάποιοι που δε θα εγκαταλείψουν και στο τέλος του δρόμου θα βρουν τη λύση. Είναι αυτοί που με δύναμη ψυχής θα γίνουν κραυγή και θα ξυπνήσουν «το πλήθος που αδιαμαρτύρητα ακολουθεί, μιας και έχει γλιτώσει από τη δύσκολη φροντίδα να συλλογίζεται».
Παρασκευή Φωτοπούλου