Γνωρίζει κανείς αν υπάρχει τρόπος, να μην πονάς για ένα χωρισμό; Σίγουρα θα υπάρχει. Θέλει ίσως δυνατή καρδιά ή ανέμελο χαρακτήρα. Αλλά έλα όμως που υπάρχουν άνθρωποι ευαίσθητοι και τα βάζουν όλα στην ψυχούλα τους. Όταν τους πληγώνουν κλαίνε. Όταν κάτι τους θυμώνει τους καταρρακώνει. Όταν αγαπάνε το δείχνουν. Όταν είναι ευτυχισμένοι το φωνάζουν.
Ναι, είναι εκείνοι που ό,τι νιώθουν το δείχνουν. Και δυστυχώς όταν περνούν μια δυσάρεστη κατάσταση κλείνονται στο καβούκι τους και πιστεύουν πως δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα πια με την παρουσία τους. Δυσκολεύονται να ξαναβρούν τον εαυτό τους. Πονάνε πολύ. Τους φαίνεται ασύλληπτο να μην έχουν δίπλα τους το σύντροφό τους.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι ευαίσθητοι. Μην τους κακοπαίρνετε. Θέλουν το χρόνο τους. Άλλοι δεν το ξεπερνούν και ποτέ. Αφήστε τους στην ησυχία τους και όταν αισθανθούν καλύτερα από μόνοι τους θα αναζητήσουν την αγκαλιά σας.
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι’ αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
