Έξαψη
Μικρές δόσεις από ‘σένα, ίσα να μη σε χορταίνω ποτέ. Καταδικασμένος και άβουλος, πάντα υπόδουλος της όρεξής μου. Υποχείριο των αδάμαστων σκέψεων. Έρμαιο της ηδονής και της λαγνείας.
Υπηρέτης των αχόρταγων κορεσμών. Κακόμοιρος, να σέρνομαι ικετεύοντας για έλεος. Ω, φύση του αστείρευτου πάθους, ώ, δίνη μέσα στο κεφάλι μου που οδηγείς στα υγρά μονοπάτια μιας απόκοσμης τρέλας!
Πάγωσε, χρόνε, σ’ αυτό το δευτερόλεπτο, και κράτησε αυτή την έκσταση για πάντα. Τούτη τη στιγμή που ρίγος κυλάει τη ραχοκοκκαλιά μου και την πλημμυρίζει ζεστασιά. Που το μυαλό μεθυσμένο τραγουδάει με ανάσες και το κορμί χορεύει στο ρυθμό τους.
Ω, αρχέγονό μου ένστικτο, που μου ελέγχεις κάθε κύτταρο. Ω, χτύπε της καρδιάς μου που κουρδίζεις την ψυχή μου με ζωή, δείξτε μου έλεος και μη με σώσετε ποτέ από αυτή μου την καταδίκη!
Μαρία Χαρίτου