Κατά βάθος ξέρουμε πως η ζωή χρειάζεται ποικιλία για να νοστιμίσει. Είναι σαν το αλάτι στο φαγητό. Η θλίψη, η χαρά, ο έρωτας, η αποτυχία, η απογοήτευση μπαίνουν μέσα σε ένα καζάνι που βράζει και κάθε φορά μας σερβίρει αυτό που έχουμε ανάγκη εκείνη τη στιγμή.
Εμείς προκαλούμε όλα αυτά που μας συμβαίνουν. Εμείς τα αφήνουμε να μας αγγίξουν. Εμείς τους κάνουμε χώρο να περάσουν. Εμείς κατεβάζουμε το κεφάλι και περιμένουμε.
Στις δυσκολίες αναρωτιόμαστε γιατί σε μας; Ενώ τις χαρές τις δεχόμαστε στωικά και πολλές φορές δεν τους δίνουμε τη θέση που τους αρμόζει στη ζωή μας και τις αφήνομε να περνούν χωρίς να τις γευτούμε όσο θα έπρεπε. Όσο θα τους άξιζε.
Μπορείς να χτίζεις μέσα από τα συντρίμμια και ας σου φαίνεται ακατόρθωτο. Μπορείς να τα κοιτάς κατάματα και να τους δείχνεις ότι δε σε νίκησαν. Μπορείς ακόμα και να τους χαμογελάσεις διώχνοντάς τους φόβους σου. Μπορείς να τους αγκαλιάσεις και να πορευτείς μαζί τους ώσπου να κάνουν το πέρασμά τους όσο γίνεται πιο ανώδυνο για σένα.
Μην καταθέτεις τίποτα γιατί δε θα σε λυπηθούν. Ίσα, ίσα, ένα βήμα αν κάνεις εσύ πίσω, δέκα θα κάνουν μπροστά για να σε καταπιούν. Ποτέ μην κουραστείς να προσπαθείς. Η άνοιξη δε θα αργήσει να έρθει να αγκαλιάσει τους φόβους σου και να τους διώξει μακριά. Η δύναμή σου είσαι εσύ. Οι φόβοι σου είσαι εσύ. Η χαρά σου είσαι εσύ. Δώσε πνοή σε σένα και μην κλειδώνεις όλα αυτά που κρύβεις μέσα σου στο μπαούλο.
Κάνεις δε θα σε σώσει από όλα αυτά που μόνο ΕΣΥ μπορείς και έχεις χρέος να ξεπεράσεις.
Ιωάννα Δαμηλάτη
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
