Ο έρωτας φοριέται τσαλακωμένος
Στη ζωή μου, όταν θέλω κάτι το διεκδικώ. Δεν κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου. Αγέρας γίνομαι που τα σαρώνει όλα. Τολμώ να τσαλαπατηθώ, όσο εκεί που θέλω όμως. Εξάλλου, ο έρωτας φοριέται τσαλακωμένος, δε φοράει κουστούμι και παπιγιόν.
Μα μη με θεωρήσεις δεδομένη. Εκεί θα ψάχνεις να βρεις από πού σου ξέφυγα. Ναι, διεκδικώ, αλλά θέλω αμοιβαία ανταπόκριση. Αν εσύ το παίζεις άσπρο ή μαύρο, ανάλογα με το κέφι σου, δεν μπορώ να προχωρήσω με τα βήματά σου. Έχω μάθει ό,τι αισθάνομαι και επιθυμώ να το λέω και να το δείχνω. Και ίσως αυτό να είναι η “καταστροφή” μου.
Γιατί ο κόσμος φοβάται να αγαπηθεί. Έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και δεν πιστεύει πως αξίζει να ζήσει μια μεγάλη αγάπη. Τρομάζει στην ιδέα πως κάποιος νοιάζεται πραγματικά για εκείνον. Μα εγώ δε λειτουργώ έτσι, δυστυχώς. Αναζητώ την αγάπη. Δίχως εκείνη δεν ανασαίνω. Δίνω και παίρνω. Μονόπλευρο έρωτα δε θέλω. Αν όμως μου συμβεί, εκεί παίρνω την αξιοπρέπεια μου και φεύγω αθόρυβα. Δίχως εξηγήσεις. Δεν αξίζει εξάλλου να απολογούμαι για ένα συναίσθημα που ένιωσα μόνο εγώ.
Κάποιοι λένε να μη δείχνουμε τα συναισθήματά μας, μα αγάπη στη μούγκα δεν αναζητώ. Θέλω να κάνει θόρυβο το “σ’ αγαπώ” μου.
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
