Σαν ένα ψέμα μοιάζεις,
με τη σκιά σου όλα τα αλλάζεις.
Τσίγαρο – αποτσίγαρο,
καπνός και ερημιά.
Κρεβάτι και θηλιά,
κορμιά μου δανεικά.
Καθώς το πρόσωπο αλλάζεις συνειδητά,
σε παίρνει ο άνεμος μακριά.
Με ένα ρούφηγμα πίσσα νικοτίνης,
σε βρίσκω στα κελιά του νου, της σκοτοδίνης,
καθώς σαρκία θύματα μετρώ.
Δεν είσαι εδώ
ή μήπως είσαι;
Φοβάσαι να ιδωθείς,
τα μυστικά σου να μη δείξεις;
Τον έρωτά σου απόψε
με εμένα μην τον χαραμίσεις.
Τελειώνει το τσιγάρο,
καλύτερα μην έρθεις,
θα έχω τα φώτα όλα σβηστά.
Δεν έχω χώρο για ερωτική σκιά.
Ιωάννης Χρυσόστομος Παπουδάρης
