Πρόσεξε πόσες ευκαιρίες δίνεις. Όλα πρέπει να δίνονται, δε λέω, αλλά στην ώρα τους. Όταν το αξίζουν, χωρίς μιζέρια, απλόχερα, μα όταν πρέπει, για να μη χάνεται ο έλεγχος, για να μη σε πατάνε.
Τα δικαιώματα μεγαλώνουν όταν αφήνεις ελεύθερο χώρο να μπαινοβγαίνει όποιος θέλει και άντε μετά να τα μαζέψεις όταν το παρακάνουν, όταν χαθούν τα όρια. Όταν μάθουν να απλώνουν τα χέρια τους να αρπάξουν αυτά που θεωρούν δικά τους.
Όταν φτάνεις στο σημείο να χάνεσαι για τους άλλους, μοιραία παύουν να σε βλέπουν. Δεν υπάρχεις πουθενά. Υπάρχουν ξέρεις και αυτοί που δε σταματούν ποτέ. Είναι εκείνοι που εσύ τους έκανες να αισθάνονται κυρίαρχοι της ζωής σου.
Να αφήνεις περιθώρια, αλλά μάθε εσύ να κινείς τα νήματα όπως νομίζεις με άγρυπνο μάτι. Να μη χάνεις τον έλεγχο για να μην μπορούνε να σε χειραγωγούν. Μην ξοδεύεις όλη τη ζωή σου για να είναι οι άλλοι καλά. Οι ήττες φρόντισε να γίνονται μαθήματα για να μπορείς κάποτε να διδάξεις κι εσύ με τη σιγουριά του καλού μαθητή.
Ιωάννα Δαμηλάτη
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
