Το βασίλειο των ανθρώπων
Το βασίλειο των ανθρώπων τώρα τελευταία περιορίζεται. Οι άνθρωποι είναι δυσαρεστημένοι, δυστυχισμένοι, φοβισμένοι και άδειοι. Αχνοφαίνονται επαναστατικά βλέμματα αλλά δεν είναι ικανά να ανάψουν φωτιά. Και όλο προσπαθώ να καταλάβω γιατί δεν είναι έτσι, γιατί δε διεκδικούν τίποτα, γιατί χάνουν την αξιοπρέπεια τους. Αντί να παλεύουν για όνειρα και ιδανικά, να ονειρεύονται και να προσδοκούν μια κοινωνία καλύτερη, αυτοτιμωρούνται και δεν επεξεργάζεται το μυαλό τους τίποτα.
Αυτή την εμφανή και διάχυτη δυστυχία τους προσπαθούν να την κουκουλώσουν περίτεχνα και να τα παρουσιάσουν όλα καλά και ήρεμα. Δε διψούν για τίποτα, δε θέλουν να κοπιάσουν, θυσιάζουν αξιοπρέπεια, ευτυχία και ξεγνοιασιά στο βωμό του συμφέροντος και το βασίλειο των ανθρώπων κυριεύεται από άγχος, ανασφάλεια, απογοήτευση και φόβο. Θέτουν τους εαυτούς τους μη κοινωνικά υπολογίσιμους και κάθονται στο περιθώριο. Βλέπουν το είδωλό τους στον καθρέπτη, και σκέπτομαι, για πόσα που δεν έκαναν μετανιώνουν;
Βαλτωμένοι και έχοντας παρασυρθεί από την επιφανειακή θύελλα του πλούτου έχουν χάσει το νόημα και τον βηματισμό τους για μια ζωή αγέρωχη. Στο βασίλειο των ανθρώπων ακούγονται μεθυστικές σειρήνες υπακοής που τους παροτρύνουν να μη στέκονται όρθιοι, να χαμηλώνουν το κεφάλι και να υπακούν στα θέλω του άρχοντά τους.
Δεν έμαθαν να λένε όχι, δεν έμαθαν την πραγματική σημασία της άρνησης. Αυτό το βασίλειο των ανθρώπων έμαθε να ζει παγιδευμένο και να κρύβεται πίσω από τα σύννεφα. Έχασαν τα πάντα, μάλλον τα απαρνήθηκαν. Έχασαν την αρμονία τους, το ρυθμό τους, όλα τους. Μερικές ψυχές στο βασίλειο των ανθρώπων είναι έτοιμες να ξεσπάσουν. Κρύβουν τα συναισθήματά τους αλλά η εσωτερική καταιγίδα είναι έτοιμη να ξεσπάσει.
Υποκρίνονται, φοράνε προσωπίδες και κρύβουν την πραγματικότητα. Εχθρεύονται στην ουσία την αλήθεια, μισούν την πραγματικότητα που ζουν. Παραμένουν πιστοί σε ένα σενάριο που άλλοι τους ανάγκασαν να παίξουν. Και όταν η παράσταση τελειώσει και σταματήσουν όλες αυτές τις στημένες εκφράσεις και λόγια, όταν η αυλαία κλείσει και κανένα κομμάτι της ψυχής δεν έχει ελευθερωθεί, τότε αυτό το βασίλειο των ανθρώπων θα καταρρεύσει ολοσχερώς και θα χρειασθεί να ανοικοδομηθεί ένα καινούργιο αγνό και καθαρό.
Μαρύσα Παππά
Γεννήθηκα στην Αθήνα με καταγωγή από τον νησί των Ιπποτών. Γράφω βιωματικά και παίρνοντας καθημερινές εικόνες από το περιβάλλον μου. Όλο αυτό το χρωστάω σε έναν άντρα μου με εμπνέει για όλα αυτά που κάνω. Στον άντρα της ζωής μου. Έχουμε κοινά όνειρα με στόχο να πραγματοποιηθούν. Διότι το «εμείς» και το «μαζί» είναι από τις πιο ισχυρές λέξεις που υπάρχουν. «Εμείς μαζί» λοιπόν μπορούμε τα πάντα, αρκεί να το θέλουμε. Καλά μας ταξίδια.
