Ζωγραφίζοντας ένα μύθο
‘’Δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο για έναν πραγματικά δημιουργικό ζωγράφο από το να ζωγραφίσει ένα τριαντάφυλλο, γιατί πρέπει πρώτα να ξεχάσει όλα τα τριαντάφυλλα που έχουν ποτέ ζωγραφιστεί’’. (Herni Matisse, 1869-1954 , Γάλλος ζωγράφος.)
O Άγγελος δεν ξεχνούσε ποτέ αυτήν τη φράση, προσπαθούσε να ανακαλύψει την προσωπική του γραφή για να εκφραστεί. Είχε κάνει σπουδές υψηλού επιπέδου, με πολύ απαιτητικούς δασκάλους και είχε διδαχτεί τις τάσεις, τα ρεύματα και τις πολιτισμικές επιρροές από την κλασική εποχή έως σήμερα. Η ζωγραφική ανά τους αιώνες εξελίχτηκε και αναδιαμορφώθηκε. Οι περιγραφές και οι αναπαραστάσεις ξέφυγαν από τον κλασικό ρεαλισμό και έφτασαν σε λιγότερο λεπτομερειακό ύφος.
Ο Άγγελος από φύση ήταν ένας άνθρωπος που δεν έμπαινε σε στεγανά και γι’ αυτό εύκολα υιοθέτησε ένα ελεύθερο, αφαιρετικό ύφος στην τέχνη του. Χρησιμοποιούσε μεγάλες επιφάνειες, πλατιές πινελιές και ζωηρά αλλά περιορισμένα σε αριθμό χρώματα. Η ζωγραφική του δεν απεικόνιζε αυτές καθαυτές τις φόρμες αλλά τα συναισθήματα πίσω από αυτές. Η τόλμη και η αποφασιστικότητα τον έφεραν αρκετά ψηλά στις προτιμήσεις του κοινού. Ταχύτατα σχεδόν αναγνωρίστηκε σαν ένας από τους πιο πρωτοποριακούς εικαστικούς καλλιτέχνες. Συμμετείχε σε πάμπολλες ομαδικές εκθέσεις αλλά παρουσίαζε και μεγάλο αριθμό ατομικών εκθέσεων.
Όλα έβαιναν εξαιρετικά μέχρι και το 2010. Στην συγκεκριμένη χρονιά, ολόκληρη η χώρα βρέθηκε μπροστά σε τεράστια οικονομικά προβλήματα. Εκτός αυτού στα ήδη σοβαρά ζητήματα της ζωή του προστέθηκαν και αλλά προσωπικά και δυσκολότερα. Έτσι, βρέθηκε αντιμέτωπος με μια σειρά από περιστατικά που του αφαιρούσαν κάθε διάθεση για έμπνευση και δημιουργία. Μένοντας στην πολύβουη Αθήνα καλοκαιριάτικα και άπραγος, αποφάσισε μια διέξοδο από όλους και από όλα. Ένιωθε ότι χρειαζόταν μια παύση και μια πιθανή επανεκκίνηση. Παραγέμισε ένα σακίδιο με μερικά ρούχα και κατέβηκε στο δρόμο χωρίς κανένα σχέδιο και προορισμό. Σκέφτηκε τη θάλασσα και αποφάσισε να κατέβει στη Ραφήνα. Πήρε ένα καφέ σε πλαστικό και όσο βρισκόταν στο λεωφορείο, ένιωθε έντονα την ανάγκη να μπει σε όποιο πλεούμενο έφευγε εκείνη τη στιγμή. Κατέβηκε στη Μύκονο από μια εσωτερική παρόρμηση παρά από κάποιο σχέδιο. Ήταν πολύς κόσμος μαζεμένος εκεί και για να αποφύγει τη φασαρία απομακρύνθηκε γρήγορα. Πίσω του ερχόταν κάποιος που του φώναζε αν θέλει δωμάτιο, έτσι βρέθηκε στη δυτική πλευρά του νησιού.
Ήταν κατάκοπος από το ταξίδι, τη ζέστη και τα προβλήματα που τα κουβαλούσε σαν φορτίο. Δεν αντιλήφτηκε πότε αποκοιμήθηκε, συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί όταν ξύπνησε και ήταν χάραμα. Βγήκε έξω από το δωμάτιο να απολαύσει την θάλασσα και τα χρώματα. Εκεί την προσοχή του τράβηξε ένα ιδιαίτερο φως σαν λάμψη στο βάθος του ουρανού. Κοίταξε προσεκτικά, κανένα σύννεφο δεν υπήρχε και το φως δεν έμοιαζε καθόλου με αστραπή. Αναζήτησε το πρωινό φαγητό και ρώτησε για εκείνη την περιοχή. Πληροφορήθηκε ότι σε εκείνη την πλευρά που είδε το φως είναι το νησί Δήλος, η γενέτειρα του Απόλλωνα. Ο Άγγελος πέρασε με το καραβάκι απέναντι και έμεινε σχεδόν ολόκληρη την ημέρα. Εκεί άρχισε να νιώθει ολοένα και καλύτερα και έμοιαζε να τον διακατέχει ένα προαίσθημα ιδιαίτερα θετικό.
Την επόμενη ημέρα επισκέφτηκε τη χώρα της Μυκόνου. Χαζεύοντας στις γκαλερί συνάντησε τυχαία έναν καλό του φίλο και συμφοιτητή από την Καλών Τεχνών, στον οποίο και εμπιστεύτηκε τα προβλήματά του. Αυτός έμενε μόνιμα στη Μύκονο κάνοντας χρυσές δουλείες με τα έργα του. Είχε εργαστήριο, ζωγράφιζε και πουλούσε εύκολα και γρήγορα τις δουλειές του. Ο Άγγελος μετά την επίσκεψη στη Δήλο ήθελε να ζωγραφίσει πίνακες που να διηγούνται το μύθο της. Παρακάλεσε το φίλο του να του επιτρέψει να χρησιμοποιήσει το εργαστήρι του και στρώθηκε στη δουλεία.
Ο πρώτος μεγάλος πινάκας ήταν η αγκυροβόληση της Δήλου, μετά η γέννηση της Αρτέμιδος και τέλος με ιδιαίτερη λάμψη φιλοτέχνησε τη γέννηση του Απόλλωνα. Ο φίλος του έφερνε συλλέκτες στο εργαστήρι και οι πίνακες αγοράζονταν σε απίστευτα υψηλές τιμές. Όταν αγοράστηκε και ο πίνακας με τον Απόλλωνα έφηβο, ο Άγγελος είχε συγκεντρώσει πολλά περισσότερα χρήματα από αυτά που χρειαζόταν για τις υποχρεώσεις του. Αφού έδωσε ένα σημαντικό χρηματικό ποσό στο φίλο του για την βοήθεια, έκλεισε εισιτήριο για την Αθήνα. Ξημερώνοντας στο δωμάτιό του όπως ακριβώς την πρώτη μέρα που ήρθε, βγήκε πάλι έξω και κοίταξε προς τη Δήλο και είδε πάλι εκείνο το φως. Ήταν σίγουρος ότι η Δήλος είναι ένα σημείο ενεργειακό όπως τα περισσότερα κέντρα της αρχαιότητας. Η λάμψη που είδε αισθάνθηκε ότι είναι ο Απόλλωνας, ο θεός του φωτός που δεν εγκατέλειψε ποτέ το νησί του. Ο Άγγελος, αν και νιώθει σίγουρος ποτέ δε θα το πει σε κανέναν, θα είναι το δικό του μυστικό.
Παρασκευή Φωτοπούλου
Αγαπώ να διαβάζω και ειδικά Ελληνική Μυθολογία όταν έχω ελεύθερο χρόνο ασχολούμαι με την συγγραφή κειμένων.
