Ο δικός σου παράδεισος

Ίσως τελικά αυτό να είναι και το όμορφο. Το κίνητρο, ο στόχος, το αποτέλεσμα και η χαρά όλων όσων απολαμβάνεις μετά από τον αγώνα σου. Τίποτα δε μας χαρίζεται, πρέπει να δώσουμε τη μάχη μας ο καθένας ξεχωριστά για τα δικά του θέλω. Για να απολαύσεις καρπούς πρέπει πρώτα να πεινάσεις. Το γέλιο έρχεται πάντα μετά από το κλάμα, η χαρά μετά από λύπη, η ανάσταση μετά από θάνατο.

Πρέπει να πέσεις για να σηκωθείς. Να πιάσεις πάτο, να πεισμώσεις και να θυμώσεις για να δεις την κορυφή.

Κανείς δε θα σε βοηθήσει, μη σου πω πως κάποιοι θα χαρούν με την πτώση σου. Θα στέκονται δύο βήματα παρά πέρα, βλέποντας να αιμορραγείς, χωρίς όμως ποτέ να δώσουν χέρι βοηθείας. Μόνος σου θα ανέβεις την ανηφόρα της ζωής. Εκεί είναι όλη η γλύκα και η γοητεία! Έτσι θα μπορέσεις να καμαρώνεις μια μέρα. Αυτό θα σε κάνει να είσαι υπερήφανος για σένα, ο μοναχικός αγώνας που έδωσες. Θα περάσεις από χίλια κύματα μέχρι να καταλάβεις το νόημα της ζωής και έτσι μόνο θα μπορέσεις να εκτιμήσεις πράγματα και καταστάσεις.

Μέσα από τα δύσκολα θα αξιολογήσεις και θα ανακαλύψεις χαρακτήρες και ανθρώπους, θα νιώσεις την αγάπη και το μίσος, τη ζήλια και τον φθόνο. Θα περάσεις απ’ όλα αυτά λοιπόν, μέσα από αυτή την κόλαση θα πορευτείς για να φτάσεις κάποια στιγμή σε όλα τα όμορφα. Στο δικό σου παράδεισο! Εκεί, που αρχηγός της ζωής σου θα είσαι εσύ και τον τίτλο θα τον έχεις κερδίσει με το σπαθί σου. Ο καθένας, για το δικό του παράδεισο αγωνίζεται και στο τέλος για αυτόν καμαρώνει.