Γράμματα στη Θεά Αθηνά – Ι

Ακόμα προσπαθώ να μην σε αγαπώ

Ιδιαίτερη μέρα σήμερα… Είσαι ακόμα κοντά, εγώ πάλι… μακριά. Κράτησες την παρέα σου, εγώ πάλι, τη μοναξιά μου. Μα ακόμα για σένα μου μιλάει ο ουρανός, για σένα κάθε μέρα χορεύουν τα δέντρα και τα λουλούδια. Άραγε, τι κάνεις; Σε προσέχεις όπως σε πρόσεχα; Βασανίζεις το μυαλουδάκι σου όπως παλιά; Αν μετά τη δουλειά θες το χρόνο σου να ηρεμήσεις, ή αν τρως σαν σπουργιτάκι; Αν ακόμα κοιμάσαι τα μεσημέρια για λίγο.

Πολλά ερωτήματα, απλά και καθημερινά. Θα θελα να’ ξερα αν με σκέφτεσαι. Αν πράγματι επικοινωνούμε, ή αν έσβησε η φλόγα μας που κάποτε λάτρευες. Ξέρω, με ψάχνεις και κάπου κάπου, με βρίσκεις. Αλλά και εγώ απ’ την άλλη δε φανερώνομαι πάντα, δεν αφήνω να είμαι πάντα εκεί. Έτσι είναι οι κανόνες της ηθικής, ή τους ακολουθείς και σέβεσαι, ή κοροϊδεύεις. Οπότε, αυτό το καράβι πήρα και έφυγα από κοντά σου. Σε ακούω πάλι να μου λες πόσο σκληρές είναι οι επιλογές αυτών που μένουν μόνοι τους.

– Μ’αγαπάς ακόμα;
– Πάντα, Δημήτρη. Αυτό είναι το “πρόβλημα”.

Μα θα σου πω πως ακόμα η ζωή κυλάει με τον αριθμό των ημερών που έχω να σε δω. Ακόμα αυτές μετράω για να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι. Με αυτές στο μυαλό πέφτω για ύπνο, με στόχο το πότε θα σε ξαναδώ. Για σένα μόνο γράφω. Ακόμα θέλω τα πάντα μαζί σου και εσύ τίποτα μαζί μου. Ακόμα προσπαθώ να μη σε αγαπώ μα εκεί πάνω είναι που το νιώθω πιο πολύ.

Χρόνια πολλά και καλά…

Γιάννης “Δημήτρης” Μποζαμπαλίδης