Νυχτερινές διαδρομές

Πόσες φορές έχουμε μιλήσει με τον εαυτό μας μέσα στη νύχτα; Πόσες οι βραδιές που έχουμε στήσει μονόλογο μακρύ με μόνη συντροφιά τη σκιά μας, ίσα να αχνοφαίνεται κάτω από το φως του φεγγαριού; Εποικοδομητικός διάλογος, θα έλεγα, βοηθάει να  ανακαλύψουμε και να μάθουμε πολλά για εμάς. Στιγμές αυτοκριτικής συνοδεία με σκέψεις που δεν τολμούσαμε να παραδεχτούμε σε κανέναν, πλην κάποιων εξαιρέσεων, κάποιες βραδιές περίεργες όπως ετούτη.

Περίεργο θηλυκό τελικά η νύχτα, έρχεται αθόρυβη κι αν μας βρει ευάλωτους μέσα σε λίγα λεπτά μας έχει παρασύρει σε διαδρομές μακρινές. Κάτι τέτοιες ώρες μας σέρνει στις κατακόμβες της ψυχής κι εμείς σαν νυχτοπούλια ψάχνουμε για σωστά και λάθη. Για κάποια χαμένα θέλω και όνειρα πνιγμένα. Για κάποια αξιοπρέπεια τσαλαπατημένη και έρωτες σκοτωμένους.

Τι πήγε τελικά τόσο στραβά; Ποιος φταίει και ποιος όχι; Ανασκαφές με μανία μέχρι μέσα στον πυρήνα του εγκεφάλου, απεγνωσμένα να ψάχνουμε για απαντήσεις. Γινόμαστε σκληροί κριτές μέσα στις δύσκολες ώρες της μοναξιάς ειδικά με τον εαυτό μας. Προχωρούμε νοερά όλη τη διαδρομή ξανά και ξανά διαπιστώνοντας για άλλη μια φορά την ασχήμια της. Επάνω και τριγύρω μας μόνον αρνητικά και οι επιτυχίες μαζί με τα όμορφα απλά στα αζήτητα, κάπου στην άκρη του δρόμου, ίσα που διακρίνονται μέσα στην καταχνιά των σκέψεων.

Δεκάδες ερωτήσεις γεννά ο νους και βασανίζεται. Ίσως φταίει η νύχτα που μας βρίσκει ακάλυπτους και πέφτουμε θύματα του θυμού δίνοντάς της έδαφος, μπορεί όμως και οι τύψεις να παίζουν το παιχνίδι τους αυτές τις μικρές και άχρωμες ώρες. Αυτές οι τύψεις, ξέρεις, για τον ίδιο μας τον εαυτό, επειδή βλέπουμε πως δεν πήγε τίποτα καλά.

Στόχους βάλαμε μα κανέναν δεν πετύχαμε. Πιστέψαμε σε ανθρώπους και απογοητευτήκαμε, αγαπήσαμε και πληγωθήκαμε. Βοηθήσαμε και μας τσάκισαν. Ανεβήκαμε και πήραμε αγκαλιά την πτώση. Και τώρα κρυφτήκαμε, μπήκαμε στην  απομόνωση και μαζευτήκαμε στο καβούκι μας. Χαθήκαμε στο ταξίδι της ζωής και νιώθουμε ντροπή.

Όχι, λοιπόν, δεν έχουμε να ντραπούμε για τίποτα. Δώσαμε τη μάχη με αξιοπρέπεια και τίμια, παίξαμε καθαρούς αγώνες και όχι βρώμικα στημένα παιχνίδια. Δεν έχουμε λόγο να τραπούμε σε φυγή, κανένας λόγος!

Ούτε για τα λάθη και τις σκάρτες επιλογές. Ούτε για το παρελθόν και τα σημάδια που άφησαν οι αποτυχίες.

Όλα αυτά μας δίδαξαν κάτι, όλα μαθήματα. Να είμαστε υπερήφανοι για κάθε χαστούκι, για κάθε δυσκολία και για την όποια στραβοτιμονιά. Βγήκαμε δυνατοί και ώριμοι, γνωρίζουμε πλέον τι κατεύθυνση θα πάρουμε και πώς να μετράμε τους ανθρώπους. Προχωράμε, λοιπόν, με ψηλά το κεφάλι προς τον κόσμο με συντροφιά την ομορφιά από τις ουλές μας.