Κοίτα τη δουλειά σου!
Μου λες να κοιτάξω προς τα ‘κει. Να δω κάτι περίεργο. Μα γιατί να κοιτάξω; Πες μου. Τι μας ενδιαφέρει πώς είναι ο διπλανός μας; Δε με νοιάζει, σου λέω! Ο καθένας ας κάνει ό,τι θέλει. Ας είναι όπως θέλει. Ας έχει στο σώμα του ό,τι θέλει. Ας έχει στη ζωή του όποιον θέλει. Ας ντύνεται όπως θέλει. Ας γελάει όσο θέλει. Δεν μπαίνω στη διαδικασία να μπω σ’ αυτό το τρυπάκι.
Ο καθένας στον κόσμο του. Όσο δεν κάνουν κακό στο δικό μου περιβάλλον, δε με απασχολεί τι μέρος του λόγου είναι. Κοιτάω τα δικά μου θέματα. Τους δικούς μου προβληματισμούς. Τις δικές μου υποχρεώσεις.
Τίποτα δεν είναι περίεργο. Περίεργοι είναι όσοι ασχολούνται με τους άλλους. Κοιτάω τη ζωή μου.
Τα κιλά του καθενός είναι δικά του. Τα τατουάζ του καθενός είναι δικά του. Η μόρφωση του καθενός είναι δική του. Η ενδυμασία του καθενός είναι δική του. Οι επιλογές του καθενός είναι δικές του. Οι προτιμήσεις του καθενός είναι δικές του.
Πήξαμε από κριτές. Δε θέλει κανείς τη βαθμολογία σας. Την ηρεμία τους θέλουν. Αν κοιτούσε ο καθένας την «καμπούρα» του, θα ήμασταν όλοι πιο ανθρώπινοι. Λες και τα έχουμε όλα λυμένα εμείς. Λες και είμαστε τέλειοι. Έχω να ασχοληθώ με τα δικά μου. Και είναι πολλά! Τρέχουν κάθε μέρα. Δεν έχω άδεια ζωή, για να κοιτώ δεξιά και αριστερά. Δε φτάνει ο χρόνος ούτε καν για τα προσωπικά μου.
Άρα, μη μου ξαναπείς «δες εκεί!». Άκου αυτό! Δε θέλω. Δε μ’ ενδιαφέρει. Και στην τελική, δε μου πέφτει λόγος.
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
