Συμπόνια
Η ζωή σου μοιάζει σαν να βρίσκεται στην άκρη ενός γκρεμού. Βλέπεις τον εαυτό σου να στέκει εκεί και έτσι αμήχανος δεν μπορείς να αποτρέψεις τη βέβαιη πτώση. Έφτασες να αισθάνεσαι ανήμπορος να αντιμετωπίσεις τη ζωή σου. Αναρωτιέσαι πότε επέτρεψες να μετατραπείς σε αυτό το κακομπερδεμένο κουβάρι. Έτσι, ερμητικά δεμένος και ανίσχυρος, νιώθεις ασφυκτικά. Τρέμεις από το φόβο ότι από στιγμή σε στιγμή θα καταρρεύσεις. Γυρίζεις πίσω, στρέφεις το μυαλό σου στην αρχή αυτού του άθλιου κουβαριού και επιμένεις να βρεις την αρχή του.
Επιστρέφεις πίσω στην παιδική σου ηλικία και θυμάσαι. Ήταν ένα απόγευμα καλοκαιριού και τα παιδιά έπαιζαν κρυφτό στη γειτονιά. Αποφάσισες να πάρεις μέρος στο παιχνίδι, βρήκες μια καλή κρυψώνα και κρύφτηκες. Το παιδί που τα «φύλαγε» έβρισκε ένα προς ένα τα παιδιά. Όταν έψαξε για σένα και δε σε βρήκε, τότε συμπεριφέρθηκε σαν να μην υπήρχες. Εσύ περίμενες να ενδιαφερθεί να φωνάξει το όνομα σου, να σκεφτεί μήπως σου είχε συμβεί κάτι. Δεν έκανε τίποτα ούτε αυτό ούτε και κάποιο από τα άλλα παιδιά. Εσύ εκεί μέσα στην σκοτεινή κρυψώνα άκουγες να συνεχίζουν να παίζουν χωρίς εσένα.
Αργότερα, στο γυμνάσιο όταν ρώτησες την καθηγήτρια των Θρησκευτικών να σου λύσει μια εύλογη απορία. «Τι θα απογίνουν την ώρα της κρίσης οι άνθρωποι που δεν έτυχε να ακούσουν ποτέ για το Χριστό. Αυτοί με ποια μέτρα θα κριθούν;» Η καθηγήτρια με προσβλητικό τρόπο σε μείωσε για την ερώτηση σου, μέσα στην γεμάτη τάξη. Σε κοίταξε σαν να ήσουν ένα μίασμα και εσύ από εκείνη την στιγμή ντρεπόσουν να εκφέρεις οποιαδήποτε άποψη.
Σαν ενήλικας αντιμετώπιζες όλα τα προβλήματα ενός προβληματικού συνόλου. Το κράτος σχεδόν πάντα εναντίον των πολιτών και οι άνθρωποι μεταξύ μας με καλυμμένη εχθρότητα και ανταγωνισμό. Μεγάλωνες και συσσώρευες διαφόρων ειδών απογοητεύσεις. Έτσι εμπλεκόσουν με αυτό που ένιωθες και εκείνο που θα έπρεπε να νιώθεις. Έτσι άπειρος και μόνος ο άνθρωπος παγιδεύεται. Ο πόνος, η πίκρα μεγαλώνει και προστίθεται. Απομένει θλιμμένος και μισεί τη ζωή και τους ανθρώπους.
Η αντίσταση στην πτώση θα συμβεί όταν αγκαλιάσεις την κάθε πλευρά του εαυτού σου. Όταν γίνεις ευγενικός με τις αδυναμίες σου και λιγότερο επικριτικός με τα σφάλματά σου. Όταν λυπηθείς για τα τραύματα που κουβαλάς όπως λυπάσαι για κάθε πληγωμένο ζώο. Όταν αποφασίσεις να δράσεις και όχι απλά και ανούσια να αντιδράς. Όταν αποφασίσεις να πιστέψεις στην αξία σου και στην άνευ όρων αγάπη του εαυτού σου. Μην αποστρέφεσαι τη συμπόνια για τον εαυτό σου γιατί εσύ πρώτα την χρειάζεσαι.
Παρασκευή Φωτοπούλου
Αγαπώ να διαβάζω και ειδικά Ελληνική Μυθολογία όταν έχω ελεύθερο χρόνο ασχολούμαι με την συγγραφή κειμένων.
