Αποστάσεις

Πονάνε οι αποστάσεις.

Βλέπεις, άλλο πράγμα τα λόγια, άλλο τα έργα.

Σε αντίθετες σφαίρες κινούνται.

Σε αντίθετες φορές.

Δεν έρχεσαι.

Κι οι υποσχέσεις, λαβώνουν της αγάπης τον ιστό.

Τώρα, κι εκείνες, ως σημείο αναφοράς, σε παλιό ημερολόγιο.

Κάπου σιγοκλαίνε κι αυτές, πίσω από λέξεις κι αδιάβαστα μηνύματα.

Κι αν επέστρεφες, τι;

Ό,τι μαράθηκε, έχασε την ευκαιρία του και δεν ανθίζει πια…

Τελειώνει ανεπιστρεπτί.

Κι εγώ, δεν τρέφομαι με ψευδαισθήσεις.

Δε θέλω! Είναι πλανεύτρες, είναι ύπουλες!

Σαν να συμφωνεί κι ο ουρανός, απόψε.

Θυμώνει και ξεχειλίζει.

Νανουρίζει κάτι φωνές που ματώνουν γι’ αγάπη.

Μα, ‘μπρος στη μικροψυχία, σιωπούν.

Ξαφνικός θάνατος, θα πω.

Ήρθε.

Έφτασε. Τελείωσε.

Σε τελείωσε. Με τελείωσε.

Και δε χωράς.

Δε χωρώ.

Δε χωράμε.

Εύη Μαυρογιάννη