Νερόβραστοι έρωτες…
Ό,τι πρέπει για συντήρηση.
Πήραν μια πρώτη βράση ενθουσιασμού στην αρχή, ίσα να τρώγονται κάπως, μπας και ξεγελάσεις την πείνα σου γι’ αγάπη.
Μείνανε λίγο σε χαμηλή φωτιά, χωρίς λάδι, χωρίς αλάτι και καρυκεύματα, χωρίς νοστιμάδα.
Κι από τότε ξαναζεσταίνονται κάθε που βγαίνουν από το ψυγείο της ρουτίνας, σε μικρές δόσεις, επαναλαμβανόμενες, προγραμματισμένες.
Δίαιτα στα πάθη, κράτει στα φιλιά, δεν κάνει να παχύνουμε από ηδονή.
Άγλυκες αγάπες…
Σαν καφές σκέτος, πικρός, μα τον συνήθισες.
Σου τρυπάει το στομάχι , ξεροσφύρι, χωρίς περιττά γλυκόλογα.
Κι όσοι δεν τον αντέχουν, βολεύονται με τα υποκατάστατα.
“Στέβια” συναισθήματα, μαύρη ζωή, light χαρές, zero συγκινήσεις.
Ανάλατα «σ’ αγαπώ» σε αγκαλιές χωρίς λάδι.
Νηστίσιμες, σαρακοστιανές.
Σε σταυρώνουν μια ζωή, μα δεν τις μετανοείς.
Μόνο καμιά Τσικνοπέμπτη που και που, πίνεις λίγο παραπάνω, και μασκαρεύεσαι πως είσαι άνθρωπος με αίμα, κι όχι ρομπότ με ψέμα.
Μιας βραδιάς σκασιαρχείο απ’ τη σύμβαση, ίσα να ξεδιψάσεις το κορμί σου, που αφυδατωμένο ζητά την αλμυρή λύσσα της κραιπάλης.
Κι ύστερα έρχεται η Καθαρά Δευτέρα σου, μόνο που ο χαρταετός σου δεν έχει φτερά, στα χαμηλά πετά και μπλέκεται στα καλώδια.
Κρίμα, είχες τα υλικά, ήξερες και τη συνταγή, μα φοβήθηκες να κάψεις ρεύμα…
Ανθή Γεώργα
Γεννήθηκα στην Αθηνα, παιδί της γενιάς του 80, όταν μεσουρανούσαν η ντίσκο, το μαλλί αφανα και τα κόκκινα αυτοκίνητα. Σ αυτή τη γιγαντουπολη μένω και το απολαμβάνω, έχοντας πάνω μου ασβηστα τα σημάδια απο τις επιρροές της επαρχίας. Δύο γονείς, δύο ιδιαίτερες πατρίδες, ατελείωτα καλοκαίρια, έχω ζήσει το ένα τρίτο της ζωής εκεί. Εργάζομαι ως δικηγόρος, διαβάζω νόμους, τους ερμηνεύω, τους χειρίζομαι, τους χρησιμοποιώ σαν εργαλείο της δουλειάς. Όπως και το λόγο άλλωστε.. Σκέφτομαι με λέξεις, εκφράζομαι με αυτές και όταν δε γράφω δικόγραφα, τις κάνω προτάσεις μήπως και μπορέσω να ερμηνεύσω τους ευμεταβλητους νόμους της ζωής.
