Χριστουγεννιάτικος στολισμός των καμμένων(;)
Κατά την έναρξη των Χριστουγγεννιάτικων γιορτών, οι κάτοικοι μιας περιοχής της βορειοανατολικής Αττικής, στόλισαν με χριστουγεννιάτικες μπάλες τα καμένα δέντρα τους. Το διαβάσαμε σε αρκετά άρθρα και νιώσαμε τη συμβολική τους κίνηση. Σκέφτηκαν λοιπόν, έναν τρόπο για να προσφέρουν χαρά σε μικρούς και μεγάλους.
Γιατί είναι αλήθεια. Ναι, το πράσινο και το οξυγόνο εξαφανίστηκαν με βίαιο και απάνθρωπο τρόπο από τον τόπο μας, τη ματιά μας και την καρδιά μας. Ναι, υπάρχει απίστευτα απέραντη μαυρίλα σε όλα τα καμμένα.
Όσοι τ’ αντικρύζουν κάθε μέρα ανοίγοντας τα μάτια τους και το παράθυρο του σπιτιού τους, το ξέρουν όσο κανείς άλλος.
Έχουμε ανάγκη το χρώμα, τη λάμψη, το φως και τη σιγουριά ότι όλα θα φτιάξουν. Η φύση όμως, πάντα λειτουργούσε σαν αόρατος φροντιστής και ρυθμιστής των πάντων. Κι έτσι πρέπει να συνεχίσει. Η μαγεία της φύσης εμπεριέχει και το ίδιο της το θαύμα, δηλαδή έχει την απίστευτη ικανότητα ν’ αυτοθεραπεύεται. Δε θα μπορούσε στην περίπτωση της ΓΗΣ και συγκεκριμένα του δάσους να γίνει κάτι διαφορετικό. Εάν την αφήσουμε ΜΌΝΗ ΤΗΣ, μέσα σε δύο χρόνια θα βλέπαμε τεράστια διαφορά σε σχέση με την καμμένη εκδοχή της. Και σαφώς δεν αναφερόμαστε στην αλματώδη αποκατάσταση των δέντρων, αλλά στη σταδιακή βλάστηση των χαμηλών και μεσαίων φυτών που λειτουργούν σαν πρωτογενές φίλτρο εδάφους για να υπάρξει με τα χρόνια φυσική αναδιαμόρφωση και μελλοντική επιστροφή στην πρότερη μορφή της.
Τέσσερα πράγματα ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΔΊΑ ΡΟΠΆΛΟΥ, για να βοηθήσουμε σαν νοήμονες κάτοικοι αυτού του πλανήτη, το σπίτι που κατοικούμε:
1) ΟΧΙ Αναδάσωση.
2) ΌΧΙ Βόσκηση.
3) ΟΧΙ Κοπή ξυλείας αυθαίρετη και αλόγιστη με γνώμονα την προσωπική αυτάρκεια ή το έκτακτο κέρδος.
4) ΟΧΙ Περίπατοι απερίσκεπτοι από ανθρώπους που πράττουν βεβιασμένα ό,τι θελήσουν να εφαρμόσουν, αγνοώντας – μέσα από την κίνηση που επιθυμούν να προβάλουν – την ανυπολόγιστη ζημιά που θα προκαλέσουν.
Η κινητοποίηση δεν είναι πάντα αυτοσκοπός. Τις περισσότερες φορές, οι πληγές θέλουν μόνο χρόνο, μοναξιά και σιωπή. Κάποιες φορές, η ίδια η φανερή αδράνεια κρύβει μέσα της την πιο αφανή και ισχυρή δράση. Δεν υπάρχει περιθώριο γι’ άλλα λάθη.
Ας είμαστε μια φορά θεατές για τον πιο όμορφο σκοπό, τον σπουδαίο σκοπό της ίδιας της ζωής.
Ζωή Παπατζίκου
Σε δύο ενότητες μοιρασμένη η ζωή μου. Στην Αθήνα όπου γεννήθηκα, μεγάλωσα κι έζησα μέχρι το τέλος της εφηβείας μου και στην Εύβοια όπου πλέον μένω μόνιμα. Με οδηγό την έμφυτη παρατηρητικότητα αλλά και την γενικότερη εντρύφηση των ανθρώπων και των εμπειριών τους, οι σκέψεις και οι λέξεις πάντα πλέκονταν σε γαϊτανάκι καταγραφής, σαν να προσπαθώ να αιχμαλωτίσω λογιών στιγμές και ποικίλα συναισθήματα κόντρα στην ελεύθερη και ιλιγγιώδη ταχύτητα του χρόνου που αμείλικτα στη ξέφρενη πορεία του όλα τα μεταβάλλει. Η ζωή μας είναι ένα άγραφο ανοιχτό βιβλίο, ας αποτυπώσουμε μέσα του τις πιο γραφικές μας αλήθειες!
