Και αν είναι κάτι που μας κρατάει με το κεφάλι ψηλά αυτή τη χρονιά που έφτασε στο τέλος της, είναι η μικρή φλόγα που έχουμε στην ψυχή μας. Είναι η προσμονή πως στον ορίζοντα θα φανεί ξανά το φως. Η λαχτάρα να έρθουμε στην κανονικότητά μας είναι μεγαλύτερη απ’ το να αφήσουμε τον εαυτό μας να παρασυρθεί και να καταλήξει να κάνει “παρέα” με τη μελαγχολία ή την κατάθλιψη.
Θέλει δύναμη ψυχής να μην καταλήξουμε να μοιρολογούμε για τον παλιό χρόνο που φεύγει. Ήταν δύσκολο και το 2021, αλλά αν πάψουμε να πιστεύουμε στα θαύματα, αυτομάτως καταδικάζουμε την καρδιά μας, να φοβάται και τη νέα χρονιά. Και στην τελική, και αυτή αν είναι με φουρτούνες, ας αρχίσουμε να σκεφτόμαστε λίγο θετικά. Ας φέρουμε ζεστασιά στις ψυχές μας και να κάνουμε σχέδια για το μετά. Μην επιτρέψουμε σε κανέναν να μας κλέψει την ελπίδα. Το κακό φεύγει όταν αδιαφορούμε γι’ αυτό και δεν το μελετάμε συνεχώς.
2022 καλώς μας ήρθες. Εμείς θα σε “γλεντήσουμε” με τους δικούς μας ρυθμούς. Μπόρα είναι, θα περάσει, μα και αν αργήσει να γίνει αυτό, τουλάχιστον θα ζούμε με χαμόγελα και με την προσδοκία πως όλα θα πάνε καλά. Που θα πάνε! Το μόνο σίγουρο.
Ας γίνουμε όλοι σαν τα μικρά παιδιά. Ας αφήσουμε την καχυποψία μας στην άκρη. Ας στολίσουμε τα χείλη μας με τα πιο γλυκά χαμόγελα. Μια νέα μέρα ξεκινά. Η πρώτη ημέρα του 2022. Ας τη ζήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε. Οι καρδιές μας εξάλλου για να χτυπούν ρυθμικά, θέλουν αγάπη. Αγάπη που δίνεται απλόχερα και δεν της βάζει κανένας περιορισμό. Με αυτήν ας πορευθούμε το νέο έτος.
Ας φωνάξουμε λοιπόν “καλή χρονιά!”, και πού ξέρετε, ίσως καταφέρουμε να γυρίσουμε επιτέλους τη “ρόδα”.
Ευτυχισμένο το νέο έτος με υγεία και μπόλικη αγάπη!
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι’ αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
