Θα σε περιμένω
Και αν έφυγαν δεκάδες εποχές, χιλιάδες μέρες, ο χρόνος πιστεύεις μπορεί να γιατρέψει όλα αυτά που μου πνίγουν την καρδιά; Δεν είναι μόνο που σ’ αγάπησα πολύ, είναι που δε βρέθηκε κάτι ανώτερο από σένα να σε αντικαταστήσω. Κάποιος που θα καλύψει τα κενά σου. Και πίστεψέ με, δύσκολα καλύπτονται.
Είναι που σ’ αγάπησα αφόρητα. Παράφορα θα έλεγα. Είναι που δεν κατάφερα να σε βγάλω από το νου μου.
Λιώνω ακόμη από έρωτα για σένα. Άδειο το κορμί μου, σ’ αναζητά σε αδιέξοδα κρεβάτια. Είναι και ο καιρός τέτοιος μάτια μου, που δύσκολα μπορώ να προχωρήσω. Δε με γεμίζει τίποτα ευκαιριακό. Αγάπη με εκπτώσεις, ευχαριστώ, δε θέλω!
Θέλω να γίνω μέρος του συνόλου κάποιου. Να νιώθω πως είμαστε εραστές σε μια υγιής σχέση. Ποιον όμως να βρω να μου χαρίσει έστω τις μισές όμορφες στιγμές από τις δικές σου; Ήσουν εκεί για μένα. Ήμουν εκεί για σένα. Είμαι ακόμη εδώ για σένα.
Μα μάταια περιμένω να φανείς. Πάνε χρόνια που έχω να σε δω. Χάθηκες απ’ όλα τα γνωστά μας μέρη. Και αν ακόμη ελπίζω για μας τους δυο, είναι γιατί κάτι μέσα μου μού λέει πως κάποτε θα σε ξαναβρώ. Μ’ αυτή την ελπίδα ζω. Πώς αλλιώς να στο πω;
Μακριά σου ο κόσμος όλος είναι δίχως φως. Μια σπίθα αναζητώ, μέσα στον γκρι μου ουρανό. Μια τόσο δα σπίθα είναι αρκετή.
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
