Καλό ταξίδι στο φως, γιαγιά μου!
Γιαγιά, η δεύτερή μου μάνα.
Με μεγάλωσες.
Ηρωίδα και μαχήτρια της ζωής.
Έζησες την προσφυγιά, ξεσπιτώθηκες, έχασες τον άντρα σου και ζούσες με την απορία αν ζει ή αν πέθανε.
Βρέθηκες στο πουθενά με τρία παιδιά.
Καθάριζες γραφεία για να τα μεγαλώσεις.
Πάντα έλεγες πως η δουλειά δεν είναι ντροπή.
Πάντα με το κεφάλι ψηλά.
Πάντα περήφανη.
Πάντα να προσφέρεις.
Μεγάλωσες εγγόνια.
Μεγάλωσες και εμένα.
Με πρόσεξες, καθόσουν στο προσκέφαλό μου όταν είχα πυρετό.
Και τι δεν έκανες για μένα.
Και τι δεν έκανες για όλους εμάς, γιαγιά μου.
Σήμερα μας άφησες για να κάνεις το μεγάλο ταξίδι στο φως.
Δεν μπόρεσα, δεν πρόλαβα να σε αγκαλιάσω και να σε αποχαιρετήσω.
Ταπεινά σε αποχαιρετώ, με αυτό το μικρό μου κείμενο και υποκλίνομαι στο θάρρος σου, γιαγιά μου.
Σ’ ευχαριστώ που με μεγάλωσες έτσι.
Που μου μετέδωσες τη σοφία σου, τις αρχές και τις αξίες σου.
Πάντα μου έλεγες θυμάμαι: “Ψηλά το κεφάλι, να θυμάσαι σ’ αγαπώ».
Και εγώ σ ’αγαπώ, γιαγιά και πάντα θα σε αγαπώ.
Καλό ταξίδι στο φως γιαγιά, μου.
Θα είσαι πάντα στην καρδιά μου.
Καλό ταξίδι στο φως, γιαγιά μου.
Καλό παράδεισο.
Η εγγονή σου.
Έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει στην Κύπρο. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουνα γεμάτη ανησυχίες, για την ανθρώπινη φύση, για την αγάπη, για τον ψυχισμό μου σε πνευματικό επίπεδο.
Το 2002, ξεκίνησα τις σπουδές μου στο Τμήμα Νομικής, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου φοίτησα 3 έτη. Στη συνέχεια με κέρδισε το θέατρο και το γράψιμο. Ήταν οι οδοί μου, προς την ανακάλυψη του εαυτού μου και των ανθρώπων γύρω μου.
Έκανα ερασιτεχνικό θέατρο στη Θεσσαλονίκη για 5 χρόνια και παράλληλα έγραφα μικρά θεατρικά για παιδάκια του νηπιαγωγείου.
Όμως η ζωή τα έφερε έτσι και μετά από 8 χρόνια στη όμορφη Θεσσαλονίκη, επέστρεψα στην Κύπρο συνέχισα τις σπουδές μου, πήρα το πτυχίο μου και εμβάθυνα περαιτέρω στη Νομική.
Όμως η ζωή μου εκφράζεται μέσα από την αγάπη μου για το γράψιμο, το θέατρο αλλά και το διαλογισμό που με φέρνει στο κέντρο μου.
