Ο έρωτας θέλει αγάπη
Δυο κορμιά ταξιδεύουν σε όποιον τόπο θέλουν όταν είναι ενωμένα. Εισιτήριό ο έρωτάς τους. Διαμονή το κρεβάτι τους. Ξεδιψάνε με τα φιλιά τους. Χορταίνουν με τα χάδια τους. Βλέπουν τον πιο όμορφο ουρανό γεμάτο άστρα. Κολυμπάνε στις πιο βαθιές θάλασσες των ματιών τους. Οι στιγμές που ζούνε, θα μείνουν χαραγμένες στο άλμπουμ της ζωής τους.
Δεν είναι η σαρκική επαφή που τους φτάνει σ’ αυτή την κορύφωση. Είναι η αγάπη τους που τους στέλνει στην πιο όμορφη διαδρομή. Δίχως εκείνη δε θα έγραφα για έβδομους ουρανούς, αλλά θα μιλούσα απλά για μια μικρή περιπέτεια ελάχιστων λεπτών ή ωρών. Δίχως την προοπτική της μελλοντικής επανένωσης
Άρα, στο παραπάνω ζευγάρι είναι η αγάπη που έχουν όταν είναι μαζί. Εκείνη τους οδηγεί στα πιο ξεχωριστά μονοπάτια. Εκείνη τους κατακλύζει με γλυκά συναισθήματα. Εκείνη τους ενώνει και γίνονται ένα. Είναι εκείνη η αγάπη που τους κάνει να χάνουν το νου. Είναι εκείνη που τους αφήνει να σχεδιάζουν το μέλλον. Είναι εκείνη που τους λέει πως αύριο θα είναι ξανά μαζί. Και ξανά και ξανά για κάθε μέρα.
Η αγάπη δένει όλα τους τα κομμάτια. Τους δίνει την επιθυμία πέρα από εραστές να είναι σύντροφοι ζωής.
Αναρωτιέμαι: δίχως εκείνη πώς θα πορευόμασταν. Αγρίμια θα γινόμασταν, ψάχνοντας για σάρκα. Μα τα αγρίμια είναι τρομαχτικά. Γι ‘ αυτό προτιμάμε να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε. Πόσο μας μεταμορφώνει; Πόσο μας κάνει να λάμπουμε; Να προσμένουμε. Να ελπίζουμε. Να προσδοκούμε. Να ονειρευόμαστε. Πόσο πολύ την έχουμε ανάγκη στη ζωή μας! Αγάπη… τι υπέροχη λέξη!
Εύη Π. Γουργιώτη