27 Νοεμβρίου 2022
Share

Αποτύπωμα

Δε θυμάμαι πώς με λένε.

Νομίζω “αποτύπωμα”.
Σαν αυτό το αφηρημένο γκρι που αφήνουν οι σκιές στην άμμο.
Σαν αυτό το περίεργο κίτρινο χρώμα που ροκανίζει ο άνεμος.
Σαν αυτή την βασανισμένη αγκαλιά που ξεκουμπώνει απότομα.
Σαν αυτό το αγαπημένο κόκκινο φόρεμα της μάνας μου που δεν ξαναφόρεσε ποτέ.
Έχω μια γλυκόπικρη γεύση στα χείλη.
Όχι γιατί μου αφέθηκες ολοκληρωτικά εν μια νυκτί και μετά αποσύρθηκες από το “εμείς” στο εγώ σου ξανακλειδώνοντας τις ευαισθησίες σου. 
Ούτε γιατί αποφάσισες να μ’ αγαπάς σιωπηλά, αθόρυβα και αόριστα σε μια γωνιά της μοναξιάς σου (που και γι’ αυτό δεν είμαι σίγουρη πια).
Μα περισσότερο γιατί μετά από τόσο υπερθετικό βαθμό στο συναίσθημα, μετά από τόσο έρωτα και τόση ψυχική έκσταση, γίναμε ξαφνικά δύο ξένοι που χάθηκαν ύστερα από ένα ψυχρό καλημέρα.
Και τώρα δεν ξέρω τι με πληγώνει περισσότερο.
Εσύ ή η πτώση ενός έρωτα που έδειχνε από την αρχή να έχει ημερομηνία λήξης ενώ υποσχόταν “αιώνια” σύνδεση.
 
Maria Voulgari

Close Your Eyes – YouTube

About Μαρία Βούλγαρη

















Μπορεί επίσης να σας αρέσει