Τα σ’ αγαπώ σου πού τα λες;
Είμαι σίγουρη πλέον ότι στη ζωή δεν έχει αξία κανένας περισσότερο από εσένα.
Εννοείται πως όλα αυτά είναι φιλοσοφίες όταν έχεις φάει τα χαστούκια σου.
Εγωιστικό, μεν, το μόνο σίγουρο δε, αλλά και το μόνο αναίμακτο.
Η επιλογή δική σου.
Ένα θέμα με μεγάλη πέραση στις σχέσεις είναι ο εγωισμός.
Αυτό πάντα με προβλημάτιζε.
Αναμετρόνται οι άνθρωποι ποιος είναι μεγαλύτερος εγωιστής, αντί να δούν τις χαρές που η μοίρα τους χάρισε.
Πώς κάνουν οι μαλάκες όταν συναγωνίζονται να δουν ποιος είναι ο μεγαλύτερος; ε, ένα τέτοιο πράγμα.
Και όταν νικήσουν μη νομίζεις ότι στην ουσία χαίρονται.
Κλαίνε κρυμμένοι μήπως δεις τις αδυναμίες τους και θιχτεί ο εγωισμός τους.
Κλαίνε για αυτά που δεν έζησαν και για τις παρουσίες που χάνουν, εκείνες που όταν τους λείψουν ερημώνει ο κόσμος τους.
Τη μοναξιά τους δεν τη χορταίνει ο εγωισμός και τα δάκρυα την πληγώνουν.
Ένα ανάθεμα το κρατούν λάβαρο και πορεύονται μόνοι τους.
Χρειάζεται και η μοναξιά, δε λέω, για να βρεις τις ισορροπίες σου, αλλά για λίγο.
Σε ποιoν θα χαμογελάς , ποιoν θα χαϊδεύεις, ποιoν θα φιλάς αν ερημώσεις;
Τα “σ’ αγαπώ σου” πού θα τα λες; Στον τοίχο;
Μια καλημέρα, βρε αδερφέ, όταν ανοίγεις τα μάτια σου για να ομορφαίνει η μέρα σου κράτα, ή έστω, πάλεψε να την κρατήσεις.
Ιωάννα Δαμηλάτη
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
