Τάξε μου
Επέλεξα να είμαι αυτή που θα θέτω τους όρους.
Θέλω να λαμβάνω μόνο θετικά πράγματα και κάθε φορά θα γίνομαι όλο και πιο απαιτητική γιατί τα ημίμετρα ή τα καθόλου που έπαιρνα ως τώρα με έπνιξαν.
Θα ακούω με προσοχή αυτά που θα μου λένε για να με τουμπάρουν και μόλις θα τελειώνει το θέατρο θα ανοίγω τα χαρτιά μου για να διαβάζουν τα ψιλά γράμματα με τους ειδικούς όρους.
Παράγραφος πρώτη….
1) Τάξε μου ότι δε θα μου στερείς τον αέρα μου.
2) Τάξε μου ότι δε θα σβήσει ποτέ το χαμόγελό μου.
3) Τάξε μου ότι δε θα χάσω τον εαυτό μου.
4) Τάξε μου ότι δε θα με πληγώσεις ποτέ.
Τάξε μου, τάξε μου, τάξε μου….
Τελικά, αξίζει όλο αυτό, αναρωτιέμαι, για μια σταγόνα ευτυχίας;
Πόσα χρόνια μπορεί να ζήσει κάποιος κατευθυνόμενος;
Εγώ δε θα άντεχα να μου έβαζαν όρους, για αυτό προσπαθώ να υπολογίζω τον άλλον και όχι να τον γράφω εκεί που δεν πιάνει το μελάνι.
Θέλω να πω με όλα αυτά ότι δεν είναι κακό να σέβεσαι τους ανθρώπους που σε περιβάλλουν.
Ίσα, ίσα που το εκτιμούν.
Με το να είσαι παρτάκιας και να πληγώνεις με τη συμπεριφορά σου τους αγαπημένους σου τους απομακρύνεις.
Σου αρέσει καλύτερα τώρα, δηλαδή, που υπογράφεις το συμβόλαιο με τους ειδικούς όρους για να μη σου φύγουν ξανά;
Έτσι κι αλλιώς σου έχουν φύγει ήδη, απλά εσύ δεν το έχεις καταλάβει ακόμη.
Οι άνθρωποι, ρε φίλε, που κοιτάς τώρα μετανιωμένος, κοντά σου ήθελαν να είναι και σε ανέχθηκαν όσο μπόρεσαν.
Τους έκανες να ξεπεράσουν τα όριά τους, για αυτό τώρα σε δένουν με συμβόλαιο.
Μην το υπογράψεις όμως.
Ξέρεις γιατί;
Εσύ δεν είσαι για τέτοια, μεγάλε.
Στο λεπτό θα τα ακυρώσεις όλα.
Και ξέρεις και κάτι;
Μόλις βάλεις την υπογραφή σου θα πρέπει να υποστείς και τις κυρώσεις…..
Ιωάννα Δαμηλάτη
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
