Εικοσιένα γραμμάρια, γεμίζουν από ζωή
Κράτησα το κεφάλι μου ψηλά, περνούσα δύσκολες στιγμές, προσπαθώντας εδώ και καιρό να πάρω τη σωστή απόφαση. Και η απόφαση ελήφθη μετά από πολλά εσωτερικά βάσανα.
Τίποτα δε μου εξασφάλιζε λύτρωση, αλλά αυτά τα εικοσιένα γραμμάρια αποφάσισα να τα ελευθερώσω, να ταξιδέψουν, να περιπλανηθούν, να μαζέψουν εμπειρίες, να συγκρίνουν, να πονέσουν να τα νιώσουν όλα, να μην υπάρχει πουθενά κενό.
Δεν ξέρω αν αυτό το ταξίδι είχε επιστροφή, αν και βαθιά μέσα μου ήθελα να πιστεύω πως γρήγορα θα επέστρεφε από την περιπλάνησή της. Αλλά το μόνο σίγουρο ήταν ότι πλέον ήμουν εκτεθειμένη, επέβαλα εμένα στην πιο δύσκολη επέμβαση σε ανθρώπινο σώμα.
Εγχείρηση ανοικτής ψυχής, πολύ σκληρή δοκιμασία να χωρίσεις ψυχή από σώμα. Ανυπόφορα δύσκολο να την αφήσω μόνη της να αποφασίσει και να πράξει κατά βούληση. Με κυρίευε πρωτόγνωρος φόβος σε αυτές τις σκέψεις.
Τώρα όμως που είναι όλα ανοικτά και ορατά, ξέρω γιατί πόνεσα και ότι οι πληγές μου γιατρεύτηκαν. Αν και τα σημάδια της αχνοφαίνονται.
Μετρούσε απουσίες αγαπημένων ανθρώπων και ο συμβιβασμός με το πεπρωμένο μου ήταν αναπόφευκτος.
Σταμάτησα για λίγο να βλέπω το έξω μου και είδα βαθιά το μέσα μου. Δεν ξέρω τι να σου πρωτοπώ και τι να σου δείξω με τόσα που ανακάλυψα πως είχε πάνω της. Εικοσιένα γραμμάρια και κουβαλούσε το βάρος μιας ολοκληρωμένης ζωής.
Την άφησα να ψάξει να βρει άλλες ψυχές, εκτεθειμένες, να συναναστραφεί. Μόνο όταν ανακατεύεσαι με άλλους σε ανακαλύπτεις, εκεί, κάπου στο μπέρδεμα.
Ήθελε να δοκιμάσει την τύχη της στην αληθινή αγάπη, διώχνοντάς την αρχικά, για να καταλάβει ποιος τελικά την κοροϊδεύει.
Δύσβατη η ψυχή μου πολύ, ρε φίλε, γεμάτη αιχμηρές γωνίες έτοιμες να κόψουν ό,τι δεν ταιριάζει με αυτήν.
Μετατόπιζε τους δύσκολους ανέμους που την περιπλανούσαν μέσα σε δύσβατες περιοχές. Απρόσιτα μέρη για τα αγνά αυτά εικοσιένα γραμμάρια.
Όποια εικόνα και αν αντίκριζε μπροστά της δεν κοίταζε την επιφάνεια αλλά προσχωρούσε στην ουσία. Εστίαζε σε ψυχές καλοσυνάτες, την τραβούσαν σαν μαγνήτης. Και έκανε τον διαχωρισμό της, έχοντας υπομείνει καρτερικά πολλές δυσκολίες μέχρι τη λύτρωσή της.
Πέρασε τις δικές της πύλες της κολάσεως. Παρ’ όλα αυτά, στάθηκε μακριά από το ψέμα και επέλεξε το δρόμο της ειλικρινείας. Επέλεξε τη σοφή σιωπή από την ακατάσχετη μπουρδολογία.
Αντίκρισε με θάρρος τα συντρίμμια της και αφού καθάρισε τα άχρηστα μπάζα που την περιτριγύριζαν, επέστρεψε αλλαγμένη με έναν αέρα διαφορετικό.
Άρχιζε να χτίζει από την αρχή με νέα εργαλεία. Ηρέμησε από τη βία του κόσμου, τις αλλεπάλληλες κακουχίες και αποδείχθηκε ανθεκτική στο πέρασμα του χρόνου.
Γύρισε αποφασισμένη να ζήσουμε πάλι μαζί, όμορφα, ήρεμα, με ήθος.
Και έτσι λοιπόν, αφού σιγουρεύτηκα για την ακέραιη επιστροφή της, την επανατοποθέτησα στη θέση της και ξεκινήσαμε νέες διαδρομές.
Η εγχείρηση πέτυχε και η ασθενής ζει ξανά ευτυχισμένη.
Μαρύσα Παππά