Μη σκορπίζεσαι!

Μεγαλώνουμε!

Μεγαλώνουμε κι είναι κρίμα πλέον, να κόβουμε τον εαυτό μας σε κομμάτια.

Να τον πετάμε στο δρόμο, βορά των περαστικών.

Να αφήνουμε τις ελπίδες μας σκόρπιες στον αέρα, ελπίζοντας στον άνεμο, να μας φέρει στο δρόμο τους.

Όμως, όχι. Κι είναι κρίμα.

Πολύ κρίμα για τις τόσες θυσίες μας.

Μια ζωή – αγώνας, δίχως ένα βραβείο στο ράφι μας.

Κρίμα που έπρεπε να ξοδέψουμε τόση πολύ απ’ τη ζωή μας για να μη χρειαστεί να απλώσουμε ξανά τα χέρια περιμένοντας ένα μήνυμα, μια λέξη, ένα χαμόγελο.

Γιατί για πράξεις, ούτε λόγος να γίνεται!

Απ’ την πολλή ταλαιπωρία μας, γίναμε εμείς το μήνυμα, η λέξη, το χαμόγελο. Γίναμε οι πράξεις που δε λάβαμε.

Ποιος ξέρει!

Ίσως έτσι να μας στοιχειώνουν λιγότερο.

Εύη Μαυρογιάννη