Τι και αν “έπεσες”, σήκω!
Μία σε βλέπω να γελάς και μία να κλαίς. Μία το ένα, μία το άλλο. Το πρώτο είναι υπέροχο, αλλά το δεύτερο μην το αφήνεις να σου δεσμεύει τις χαρές σου.
Επιβάλλεται να ξεχάσεις ό,τι σε πικραίνει και να αποφασίσεις εάν θέλεις να γίνεις ευτυχισμένος. Στο χέρι σου είναι.
Ή θα βουλιάξεις στη μιζέρια σου και θα παίζεις την ίδια “κασέτα” κάθε μέρα, ή θα σηκωθείς και θα πάρεις τη ζωή ξανά στα χέρια σου. Δε σου φταίει κανείς, για το αν το αύριο σου θα είναι μουντό. Εσύ θα επιλέξεις αν θέλεις το λευκό ή το μαύρο στην ψυχή σου. Το να είσαι εκεί που θέλεις είναι το ιδανικό. Η απόλυτη ευτυχία. Το να μη γίνεται όμως να το πραγματοποιήσεις, βρες άλλους σκοπούς.
Μόνο να έχεις στο νου σου, πως ό,τι και να αποφασίσεις ή όπου και να βαδίζεις, να το λαχταρά η καρδιά σου. Και να το λαχταρά πολύ. Το μέτριο δε συμβαδίζει με τα θέλω σου. Υποσχέσου στον εαυτό σου πως θα κάνεις τα αδύνατα δυνατά για να μην πάψεις να χαμογελάς. Αλλά και αυτό αν συμβεί, άνθρωπος είσαι εξάλλου, φρόντισε άμεσα να θυμηθείς πόσο αξίζεις και ξεκίνα τα σχέδια σου.
Και το να πέσεις ξανά, φυσιολογικό είναι, μόνο μην αφήσεις να σε πάρει από κάτω. Προσπάθησε και δώσε φόρα στις επιθυμίες σου. Εξάλλου, εάν δεν είσαι εσύ καλά, πώς θα κάνεις τους άλλους γύρω σου να επιδιώκουν την παρέα σου, τη συντροφικότητά σου, τον επαγγελματισμό σου, το οτιδήποτε τέλος πάντων έχεις την ικανότητα να τους προσφέρεις.
Η ζωή δεν παλεύεται μόνη της. Δεν τσουλάει, πώς αλλιώς να το πω. Και να το θυμηθείς, θα έρθει η στιγμή που θα σκέφτεσαι πως επέτρεψες κάποτε τον εαυτό σου να βουλιάξει. Μα να ξέρεις, δεν είσαι ούτε ο πρώτος, μα ούτε ο τελευταίος που “πέφτει” ή “έπεσε” κάποτε.
Η ουσία είναι να αντιληφθείς άμεσα πως η ζωή είναι ωραία. Και μην ξεχνάς πως είσαι μέρος του συνόλου της. Ανήκεις εκεί.
Γουργιώτη Π. Ευδοξία
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
