Πες μου πως υπάρχει αγάπη
Πες μου ότι υπάρχει αγάπη! Πάει καιρός που έχω να ακούσω γι’ αυτήν. Πολύς καιρός που έχω να την αντικρύσω. Έχει ξανοίξει στα μάτια μου η θωριά της, σα να έχει βουτήξει σε ένα σύννεφο αριό και δεν την καλοβλέπω. Και κείνη η μαγευτική φωνή της! Κάνει τόση φασαρία στον κόσμο και δε φτάνει πια στα αυτιά μου η φωνή της…
Πες μου ότι υπάρχει αγάπη! Μίλησε μου γι’ αυτήν! Κι εγώ θα κλείσω τα βλέφαρά μου και θα ανασάνω τις λέξεις σου. Να μπούνε στο αίμα μου, να κουρσέψουν για λίγο το είναι μου, να θυμηθώ τον ήχο της φωτιάς σαν καίγονται οι οδύνες της ψυχής…
Πες μου πως υπάρχει αγάπη! Δεν είναι πως δεν το ξέρω… Κάποτε, ξέρεις, τη συνάντησα κι εγώ! Κι άφησα το τραγούδι της να με πλανέψει. Άφησα τη μαγεία της να με ταξιδέψει σ’ άλλη Γη. Επέτρεψα στο όνειρο να γίνει ουρανός μου, πυξίδα μου, οδηγός μου. Ο κόσμος μου όλος έγινε και ο Παράδεισος μου!
Πες μου πως υπάρχει αγάπη… Σε παρακαλώ! Έχω τόση ανάγκη να θυμηθώ πώς είναι να πιστεύεις σ’ αυτήν! Πώς είναι να την περιμένεις, να την ονειρεύεσαι, να τη ζεις, να τη χαίρεσαι, ακόμα και να τη θρηνείς… Ο ήλιος πέφτει σιγά σιγά, καρδιά μου. Νυχτώνει η ζωή…
Πες μου πως υπάρχει αγάπη! Έτσι, για ν’ ανάψει ένα φως μέχρι να ξημερώσει και πάλι…
Κατερίνα Καραμπάρη Πανταλέων
Ποιά είμαι; Νομίζω πως μέχρι την ύστατη πνοή θα ψάχνω να το βρω.. Ως γέννημα - θρέμμα της πιο ερωτικής πόλης, είμαι φανατική οπαδός και υποστηρίκτρια της αγάπης και του έρωτα.. Γράφω για όλα αυτά που βλέπω, ακούω και ζω, για όλα όσα ονειρευομαι, για όλα εκείνα που δε θα ζήσω ποτέ.. Γράφω γιατί έτσι ανασαίνω περισσότερο οξυγόνο, γιατί έτσι ξορκίζω καθετί που με πονάει, γιατί απλώς δε γίνεται να μη γράφω.. Ποιά είμαι; Ίσως και να 'μαι τελικά μία πριγκίπισσα, που κατά λάθος ξέφυγε από κάποιο παραμύθι κι όλο ψάχνει το δρόμο να γυρίσει πίσω σε αυτό..
